Pablo Rosario, Marco Bizot en Kaj Sierhuis zijn zomaar wat Nederlanders die dit seizoen waarschijnlijk op het veld staan tegenover Lionel Messi. Hoe is dat eigenlijk om als Nederlandse voetballer een veld te delen met de beste voetballer die ooit op deze aarde heeft rondgelopen? Jeffrey Sarpong, Hedwiges Maduro en Gianni Zuiverloon delen hun ervaringen over oog in oog staan met het fenomeen.
Maduro weet het nog als de dag van gisteren. Het was 14 maart 2010. Valencia had een heerlijk elftal met spelers als Jordi Alba, David Silva, Juan Mata en Joaquín. Tot de rust hadden Maduro en zijn ploeggenoten standgehouden tegen het Barcelona van Pep Guardiola. Tot Messi ineens toesloeg. Met een solo wurmde hij zich tussen drie man, stuurde een verdediger in de zestien het bos in en schoot raak. Uiteindelijk liep Messi met de bal in zijn hand het veld van Camp Nou af. In zijn eentje had hij met een hattrick voor de eindstand gezorgd: 3-0.
Naderhand keken de spelers van Valencia elkaar aan in de kleedkamer van Camp Nou. ‘Iedereen moest een beetje lachen’, zegt Maduro. ‘We zeiden tegen elkaar: “Dit is Messi. Gewoon de beste speler van de wereld.” Normaal baal je van een nederlaag, maar dit was pure acceptatie van klasse.’
Maduro stond namens Nederland (Olympische Spelen), Valencia en Sevilla in totaal acht keer tegelijk op een veld met de nieuwe ster van Paris Saint-Germain. Hij verloor vijf van die wedstrijden. Nooit nam zijn ploeg de drie punten mee naar huis. Hij kan zich nog goed voor de geest halen hoe Unai Emery bij Valencia zijn elftal voorbereidde op een ontmoeting met Messi. In die tijd was de Argentijn nog rechtsbuiten en trainde Valencia in de tactische training vaak zonder linksback. De boodschap van Emery was: morgen in de wedstrijd gaat Messi de linksback negen van de tien keer voorbij. Dat vond hij niet erg, maar wat ging Valencia dan doen? De ploeg moest dan in ieder geval weten of een verdediger of een middenvelder zou uitstappen om het gevaar te bedwingen.
