Op VI PRO blikken de clubwatchers terug op het Eredivisie-seizoen door de beste speler van het seizoen bij hun club te kiezen. In deze editie gaat het over Yuta Nakayama, die na de komst van Dick Schreuder bij PEC Zwolle op indrukwekkende wijze opbloeide.
Gevoelsmatig kan er eigenlijk maar één man de speler van het jaar zijn in Zwolle: Bram van Polen was ook dit jaar weer de rots in de branding bij De Blauwvingers. Op de zwaarste momenten staat de 36-jarige aanvoerder altijd op. Met vijf belangrijke doelpunten en nog veel meer cruciale tackles blonk Van Polen uit op het veld, maar daarbuiten was hij misschien nog wel van grotere waarde. Hij is de rots in de branding van een dolende club, waar een clubman werd ontslagen en de technisch manager en algemeen directeur met elkaar overhoop liggen. Van Polen is de ultieme vertegenwoordiger van de PEC Zwolle-aanhang: hij drinkt dolgelukkig een pilsje als het meezit, en verhult zijn woede niet als het tegenzit. Na de degradatie op Het Kasteel liet hij zijn tranen de vrije loop en werd hij op prachtige wijze getroost door zijn eigen supporters. Zonder zijn leiderschap was PEC Zwolle, zeker nu, stuurloos geweest. Zelf zal hij dat nooit zo benoemen. De kracht van Van Polen zit hem namelijk ook in zijn zelfkennis, en vooral zijn gebrek aan zelfoverschatting. Toen we de PEC-aanvoerder vroegen welke spelers in zijn ogen cruciaal waren in de wederopstanding na de winterstop, noemde hij niet zichzelf, maar wees hij naar Mees de Wit en vooral Yuta Nakayama.
