Voetbal International viert dit jaar zijn zestigjarig jubileum. Naar aanleiding daarvan herplaatsen we elke dag een verhaal uit ons rijke archief. We houden daarbij geen chronologische volgorde aan. In deze aflevering gaan we terug naar de zomer van 2003.
Destijds praatten we uitgebreid bij met Zlatan Ibrahimovic, die aan de vooravond van zijn derde seizoen bij Ajax stond. Na een wisselvallig begin kwam de Zweed in zijn tweede jaar tot volle bloei. Maar de kritiek op zijn spel was nog niet volledig verstomd. Zeker Marco van Basten leverde nogal eens commentaar op Ibrahimovic, die in gesprek met VI's Thijs Slegers zijn kant van het verhaal deed.
Na het vertrek van Cristian Chivu is Zlatan Ibrahimovic (21) volgens trainer Ronald Koeman een van de spelers die Ajax moet gaan dragen. De Zweed, van wie nog niet zeker is of hij blijft, is verguld met deze promotie, want hij weet dat het tijd is om een grote meneer te worden. Toch dansen er nog wel wat vraagtekens door zijn hoofd. Over de voortdurende kritiek op zijn spel, het verkoopbeleid van Ajax en de schreeuw om doelpunten.
Het meisje is klein en verlegen. Ze staat op een meter of tien met grote ogen te kijken. Terwijl honderden leeftijdsgenootjes achter een dranghek wachten op een krabbel van de Ajacieden, heeft ze zich waarschijnlijk bij toeval in de best denkbare situatie gemanoeuvreerd. Ze is alleen, er is geen concurrentie en op een steenworp afstand staat Zlatan Ibrahimovic. Ze draalt en weet duidelijk niet wat te doen met dit buitenkansje. En dan komt de verrassing. 'Hé klein meisje, kom hier', zegt de Zweed in zijn beste Nederlands. 'Wil jij handtekening?' Het kleine blonde kind begint te stralen. Als de spits van Ajax een handtekening op haar rug heeft gezet, loopt ze hard weg en roept: 'Yes, ik heb Zlatan!'
'Grappig', zegt Ibrahimovic als hij naar de bus wandelt over een bijveld van Achilles '12, waar Ajax een oefenwedstrijd heeft gespeeld. 'Ik heb als kind nooit een handtekening aan iemand gevraagd. Ik ben geen persoon die mensen vereert omdat ze iets goed kunnen.' De international van Zweden heeft op de broeierige dinsdagavond in Hengelo geen bijdrage geleverd aan de 9-0 overwinning van zijn club. Zijn lies blijft hem irriteren. Het is een kwaal die hem al dwarszit sinds de laatste twee maanden van het voorbije seizoen. Door het vertrek van Mido en Nikos Machlas was hij genoodzaakt alle wedstrijden te spelen en is de blessure verergerd. Rust was de enige remedie en daarom stond zijn vakantie in het teken van extreem relaxen. Geen vermoeiende trips naar een vakantieoord, de drie weken vrije tijd bracht hij door in zijn geboortestad Malmö. 'Het was heerlijk weer eens een paar weken in de buurt van mijn vrienden en familie te zijn. Gedurende het seizoen zie ik ze soms één of twee dagen als ik voor de nationale ploeg in Zweden ben. Omdat ik veel waarde hecht aan het onderhouden van de band met mijn familie en vrienden, ben ik ook niet op vakantie gegaan. Dit was voor mij de ideale vakantie. Ik kon naar een fysiotherapeut wanneer ik wilde, echt perfect.'
Omdat fit worden het doel was in de zomerstop liet Ibrahimovic zelfs een droomuitnodiging schieten. Luís Figo vroeg hem mee te spelen in een benefietwedstrijd voor Unicef, maar na overleg met trainer Ronald Koeman besloot hij af te zien van deelname. Hij was nog zo trots geweest op de invitatie. 'Figo belde me zelf op en dat vond ik toch wel apart. Hij zei tegen me dat ik in de selectie van wereldsterren thuishoorde en dat hij het erg leuk vond als ik zou komen. Dat hij me uitnodigt zegt iets over mijn status in Europa. In mijn ogen wil het zeggen dat ik op de goede weg ben in mijn ontwikkeling. Door die doelpunten in de Champions League heb ik naam gemaakt. Als je op dat niveau als spits doelpunten maakt, gaan de mensen pas op je letten.'