Voetbal International viert dit jaar zijn zestigjarig jubileum. Naar aanleiding daarvan herplaatsen we elke dag een verhaal uit ons rijke archief. Deze keer een interview met Blaise Nkufo uit 2010.
Vijftien jaar geleden kroonde FC Twente zich tot kampioen, na een intense tweestrijd met Ajax. In de spits stond een speler die al in 2003 was neergestreken in Enschede: Blaise Nkufo. De Zwitser gold destijds als een typische clubhopper, maar bleef de Tukkers zeven jaar trouw. In die periode groeide FC Twente uit tot topclub. In de eerste VI nadat de titel een feit was, spraken we uitgebreid met de goalgetter, die in die zomer zou overstappen naar Seattle Sounders.
Vraag Blaise Nkufo naar de betekenis van het eerste kampioenschap uit zijn carrière en je krijgt een Kuforiaans antwoord. De scheidende spits van FC Twente sluit de ogen, peinst en haalt dan de schouders op. 'Voor mij betekent dat dus niet zo veel. Een kampioenschap is slechts een markeerpunt van één seizoen. Acht of negen maanden waarin je dus je werk goed hebt gedaan. In de dertig of veertig jaar die ik hopelijk nog te leven heb, is het niet meer dan de zucht van een ster. Belangrijker voor mij is dat mijn dochters gezond opgroeien, goede scholing krijgen en gelukkig worden.'
Hij heeft nooit geleefd voor de glans van bekers, zegt-ie dan. Geluk zit voor hem in heel andere dingen. 'De kans dat je in sport verliest, is vele malen groter dan dat je iets wint. Eén club wordt kampioen, de andere zeventien winnen niks. Elk jaar opnieuw. Daar wil ik mijn persoonlijke geluk dus niet van af laten hangen, want het risico op teleurstelling is veel te groot.'
'Stel dat we geen kampioen waren geworden? Dan was ik met FC Twente twee keer tweede van Nederland geworden en had ik twee verloren bekerfinales (2004 en 2009, red.) gespeeld. Moet je dan spreken van een slechte periode? Nee dus. Ik heb het voetbal altijd gezien als een intrigerende reis waarin je zoveel mogelijk ervaringen en herinneringen kunt verzamelen. Zolang er meer positieve ervaringen zijn dan slechte, is een carrière goed. Met tien man keihard knokken en een 0-0 uit het vuur slepen bij Sporting Lissabon, daar word ik gelukkig van. Met 2-1 winnen bij Fenerbahçe door twee goals van mij. Dan denk ik: Het is het allemaal waard.'
Na zeven seizoenen neemt hij afscheid van FC Twente. Blaise Nkufo spreekt Frans, maar partir c’est mourir un peu? Nee, ook een beetje sterven blijft ver weg. 'Je hebt een begin en een einde', zegt hij droog. 'Misschien besef ik nog niet dat dit het einde is, want dat ik tegen Feyenoord mijn laatste wedstrijd in De Grolsch Veste heb gespeeld, kan ik me nog steeds niet voorstellen. Het belangrijkste is dat de club en ik goed voor elkaar zijn geweest. We gaan nu ieder onze eigen weg en ik neem een goed gevoel mee.'