Columnist Nico Dijkshoorn vraagt in zijn column aandacht voor wat het voetbal vraagt van de omgeving van Het Grote Talent.
Ik observeer een voorzichtige trend. Binnen de voetballerij en de voetbaljournalistiek beginnen ze langzaam de noodzaak van relativeren te ontdekken. Op de website van dit tijdschrift las ik een gedegen reactie op een rapport van de Coaches Betaald Voetbal (CBV), waarin bijna de helft van de respondenten aangeeft ondersteuning nodig te hebben. Hoofdtrainers in het Nederlandse (betaald) voetbal staan onder hoogspanning.
Ik schreef hier al eerder over de burn-out van Jan Joost van Gangelen, die tegenwerking van zijn lichaam nodig had om erachter te komen dat veertien uur per dag over voetbal lullen ongezond is. Ik hoop werkelijk dat het hem goed doet, maar als ik eerlijk ben: ik hoop nog veel meer dat het zijn gezin goed doet. Dat is namelijk een groep mensen waar je heel weinig over hoort.
De partners, die op absurde tijden zitten te dineren, die week in, week uit – of ze dat nu willen of niet – permanent met sport bezig zijn. De zusjes en de broertjes van Het Grote Talent. Vaak zijn dat gebroken levens. De broer van Marco van Basten, hij heeft zijn hele jeugd in een slagschaduw geleefd. Vreemd genoeg gaat alles aan de kant wanneer een of andere onbenul op veld 4 je zoon of je dochter scout.
Gerelateerde artikelen
