Met Romelu Lukaku als aanvalsleider legde de Belgische nationale ploeg een vlekkeloze EK-kwalificatie af. De nog maar 26-jarige spits staat al op 52 interlanddoelpunten. Hoe is hij zo goed geworden?
Aan de muur van het directiekantoor in het Sint-Jan Berchmanscollege in Puurs hangt nog de foto van het winnende team van de Kardinaalsbeker, de hoogste prijs van het katholieke schoolvoetbal, met Romelu Lukaku. Ivo Marnef is niet alleen schooldirecteur maar was ook de coach van het team dat die beker won, én de oprichter van een supportersvereniging van de spits, de Romeli's of Romelisten, die toen zes leden telde, maar die na de transfer van Lukaku naar Chelsea uit elkaar viel.
Zoveel jaar later staat Marnef te kijken van de route die zijn vroegere pupil heeft afgelegd: ‘Toen Romelu bij ons in het schoolelftal speelde, wisten we: hier gaan we nog van horen. Wij dachten toen aan een topclub in België. Verder dan Anderlecht, dat konden we niet inschatten.’
Bij KFC Wintam maakte hij als tienjarige in een wedstrijd die in 6-6 eindigde eens vijf goals. ‘Toen vroeg de tegenstander of hij wel zo oud was als wij aangaven. Maar hij is in Antwerpen geboren, dus kon er geen twijfel bestaan over zijn leeftijd.’
Wat Marnef naast Lukaku's voetbaltalenten bijbleef, was zijn instelling. ‘Zijn wilskracht was enorm. Sport was voor hem geen spel, dat moest top zijn, wat hij ook deed. Romelu wilde in alles uitblinken, of het nu voetbal, atletiek of pingpong was. Hij moest en zou winnen, en verwachtte ook van de mensen om hem heen dat die zich tot het uiterste inzetten. Dat was niet altijd het geval. Maar velen trokken zich ook aan hem op. Hij stuurde altijd, maar nooit heb ik hem negatief horen praten tegen iemand.’
De volgende stap zet Lukaku als elfjarige bij Lierse SK. Daar maakt hij samen met huidig Antwerp-aanvaller Zinho Gano in de spits twee jaar lang om en bij de honderd doelpunten per seizoen. In een gesprek in 2010, wanneer Lukaku net zijn eerste titel met Anderlecht heeft gewonnen, mijmert Marcel Vets, de hoofd opleidingen van Lierse: ‘Ik heb Jurgen Cavens, Stein Huysegems en Carl Hoefkens gehad, maar dit lijkt me toch nog wat anders. Dit is toch van het niveau Paul Van Himst of Rik Coppens. En let op: deze kan nog veel beter worden.’