Niet veel spelers kunnen zeggen dat ze op hun 25ste al op het hoogste niveau voetbalden in Italië, Engeland en Spanje. Wesley Hoedt kan dat wel. Bij Antwerp FC in België werkt hij aan de weg terug naar de top.
Als een van de laatsten is hij klaar na de ochtendtraining. Dat heeft een reden: een paar dagen voor zijn eerste wedstrijd met Antwerp uit tegen Anderlecht was de enkel van Wesley Hoedt dubbel zo dik als normaal. Maar hij wilde graag spelen, en het was verantwoord, dus kwam hij in Brussel gewoon aan de aftrap. Een paar dagen later is nog niet alle pijn weg, dus nam hij uitgebreid verzorging. Want Hoedt is op en top prof, op elk moment. Na twee dagen had hij in Antwerpen al een woning, die hij binnen een week betrok. Hoedt: ‘Ik wilde me zo snel mogelijk concentreren op het voetbal.’
Ergens stond: ‘De linksbenige centrale verdediger van de toekomst.’
Lachend: ‘Dat zal dan wel een tijdje geleden zijn. Het Nederlands elftal was een van mijn doelen toen ik begon als voetballer. Dat ik dat gehaald heb, daar ben ik super trots op. Als ik kijk wat er nu rondloopt, dat is wereldtop. Virgil van Dijk en Matthijs de Ligt en een paar anderen. Aan mij om daar opnieuw bij in de buurt te komen. Dat is lastig, maar ik probeer aan de weg omhoog te werken. Via Antwerp.’
Je groeide op in Alkmaar.
‘Altijd gevoetbald, eerst bij wat kleine clubs, daarna bij AZ de volledige jeugdopleiding doorlopen. Mijn familie was best wel sportief. Mijn vader voetbalde en mijn zus danste op een vrij hoog niveau. Ik had een geweldige jeugd wanneer ik er nu op terugkijk, daar ben ik mijn ouders en familie dankbaar voor. Zij hebben me altijd gesteund.’
Je was niet het grootste talent.
‘Nee. Soms speelde ik niet en rond mijn vijftiende jaar was er bij de opleiding zelfs twijfel of ik zou mogen overgaan. Uiteindelijk mocht dat wel. Dat kwam door mijn groeispurt, ik ben toen in één maand bijna acht centimeter gegroeid. Mijn motoriek was houterig, of beter gezegd: afwezig. Het kostte tijd om er weer bovenop te komen. Uiteindelijk lukte dat, altijd door mentaliteit in combinatie met wat talent.’
Hoe brak je door?
‘Ik heb altijd op het middenveld gespeeld, tot ik in de Onder-17 kwam en de centrale verdediger zich blesseerde. Toen hebben ze me daar neergezet en anderhalf jaar later stond ik in het eerste elftal. Zes maanden daarna had ik al een contract getekend bij een van de Italiaanse grootmachten en een half jaar later stond ik in Oranje.’
Zo snel gaat het soms. Té snel, achteraf bekeken?
‘Mijn stappen zijn altijd juist geweest. Tot vorig jaar ging het met mijn carrière omhoog. Bijna zeventig duels in Italië en vijftig in Engeland, dat was niet verkeerd.’