Toen FC Twente afgelopen zomer Gonzalo García (35) aanstelde als hoofdcoach was er alom scepsis. Wat moet een grote club met zo’n jonge en onervaren trainer? Enkele maanden later beleven de Enschedeërs een vliegende start en zet García het elftal naar zijn hand.
En ineens zag de man – een voetbaltrainer uit overtuiging toch – zichzelf neergezet als een stijlicoon. Zelfs de hoofdredacteur van Esquire, het tijdschrift dat jaarlijks de beste geklede man van Nederland uitroept, mocht zijn mening geven over de strak gesneden shirtjes en truitjes die Gonzalo García tijdens voetbalwedstrijden draagt. De teneur was: hij is hip, die trainer van FC Twente. Casual Sunday in de dug-out. Zoiets.
Zelf moet García er vooral om lachen. Hard, zelfs. ‘Ik een stijlicoon? Ik heb niet eens een stijl… Dit is wie ik ben, een jonge man van 35 jaar. Ik draag nooit een overhemd en heel misschien een kostuum als ik naar een bruiloft ga. Maar ik functioneer in het voetbal, de sport van het volk. Het enige waarin ik me heb aangepast is de broek. Toen de competitiestart naderde, zei mijn vriendin: “Jij kunt niet in spijkerbroek op televisie, dat kun je niet maken”. Oké, toen ben ik naar de Zara gegaan en heb twee pantalons gekocht. Een blauwe en een zwarte. Dat geef ik eerlijk toe. Maar verder is mijn doel een goede trainer te zijn, niet een goed model.’
Als hij dan toch een influencer moet zijn, dan maar in het voetbal. Liever praat García over de kracht van een goede organisatie, de schoonheid van het druk zetten of de competitiestart van FC Twente die met twaalf punten uit zeven wedstrijden ook boven zijn eigen verwachting is. ‘Belangrijk voor mij is dat we de meeste punten ook daadwerkelijk hebben verdiend. Geluk kan een rol spelen bij het tot stand komen van een incidenteel resultaat. Maar voor een reeks goede resultaten is méér nodig. Dan moet je beter voetballen dan de tegenstander. Of harder werken. Tegen PSV verdienden we een punt, omdat we goed en scherp verdedigden en weinig kansen weggaven. De overwinning tegen FC Utrecht was verdiend, omdat we met alle energie die we aan de dag legden competitief waren aan een goed voetballende tegenstander. Bij Fortuna speelden we voor rust voetballend de beste helft van het seizoen. Zo kijk je iedere week: doen de spelers wat wij van ze vragen? Is dat het geval, dan kan ik niet anders dan tevreden zijn. De filosofie brengt ons uiteindelijk verder.’
Onzeker
Los van zijn kledingstijl; Gonzalo García blijft een wonderlijke verschijning in de dug-out van FC Twente. Al is het alleen maar omdat technisch directeur Ted van Leeuwen het lot van FC Twente in handen legde van een 35-jarige trainer zonder ook maar enige ervaring als hoofdcoach. García was een jaartje assistent geweest bij Esbjerg, de Deense club waar Van Leeuwen destijds directeur was, en was vorig seizoen in De Grolsch Veste de rechterhand van Marino Pusic. Maar dat was het dan ook.
‘FC Twente is een grote club dus ik voel een grote verantwoordelijkheid. Maar toen Ted me hiervoor vroeg heb ik niet lang geaarzeld. Natuurlijk, ik heb de verhalen gehoord. FC Twente is a hard team, a difficult club. Oké. Maar het is voetbal, meer niet. En ik hou van voetbal. Natuurlijk, ik had in Compostela bij mijn familie kunnen blijven, lekker gezellig en veilig. Maar ik wilde deze kans pakken, ik wilde dit doen. Dan is er geen maar, bestaan er geen mogelijke consequenties. Dan dóé je alleen maar. Als je niet probeert, kom je niet vooruit in het leven. Ik had kunnen wachten, zeker. Maar op wie, op wat? Op een gunstiger moment om ergens als hoofdtrainer te beginnen? Alleen achteraf wordt de kwaliteit van het moment duidelijk. Los daarvan: wat kan me nu eigenlijk gebeuren? Ze zullen me echt niet killen na een paar wedstrijden. En gebeurt dat wel, so be it. Als voetballer ben ik zo vaak gekilld, en ik stond even zo vaak weer op.’