Engeland, België en Denemarken. Piotr Parzyszek is net aan 24 jaar, maar heeft nu al een compleet voetballeven achter zich. Bij PEC Zwolle krijgt de spits eindelijk de kans zich te bewijzen in de Eredivisie. Het verhaal van een Poolse Arnhemmer die op veel te jonge leeftijd hardhandig kennismaakte met de schaduwzijde van het profbestaan.
‘Ik moet vaak lachen om scheidsrechters in Nederland. Ze praten standaard Engels tegen me. Weet je met wie ik dat vooral vaak heb gehad? Ed Janssen. Dan sta ik voor de wedstrijd wat te dollen, wens ik hem een fijne wedstrijd of succes en dan antwoordt hij in het Engels. Hilarisch. Vervolgens zeg ik dat hij gewoon Nederlands tegen me kan praten. “Sorry, sorry”, klinkt het dan. Ik vind het eigenlijk alleen maar grappig.’
Het gebeurt Piotr Parzyszek nog geregeld. Supporters, journalisten en dus zelfs scheidsrechters die hem in een afwijkende taal aanspreken. Nu beheerst de nieuwe aanvalsleider van PEC Zwolle gelukkig zijn talen, maar toch spendeerde hij het overgrote deel van zijn jeugd met een bal aan zijn voeten aan de Arnhemse Limburgsingel.
Parzyszek wordt geboren in het Poolse Torun, maar emigreert op zesjarige leeftijd samen met zijn moeder naar Gelderland. De aanvaller is naar eigen zeggen ‘een ongelukje’. Zijn biologische vader is vrij snel uit beeld nadat Hania Parzyszek in de winter van 1992 zwanger is geraakt. In 1999 besluit de alleenstaande moeder te emigreren. ‘Ik spreek dus Pools én Nederlands. Bovendien heb ik lange tijd tweetalig onderwijs gevolgd. We kunnen het interview ook in het Engels doen’, begint Parzyszek monter. ‘Mijn moeder wilde een beter leven voor haar zoon. Ze vond werk als verpleegkundige en verdiende zes keer zoveel als in Polen. Dankzij haar en mijn stiefvader heb ik een fijne jeugd gehad. Ik voetbalde op het pleintje achter ons huis, bij de amateurs van Eldenia en zat elke zondag voor de tv om naar de samenvattingen uit de Premier League te kijken. Ruud van Nistelrooy, het geweldige Arsenal met Dennis Bergkamp en Thierry Henry. Ik was net als mijn vriendjes gek van voetbal. Een doodnormale Hollandse jongen. Het enige verschil? Misschien mijn Poolse naam.’