Nieuwe Koel is de laatste missie van Hai Berden

De lach is terug op het gezicht van Hai Berden. Anderhalf jaar geleden, tijdens zijn laatste rendez-vous met VI, maakte de normaal zo opgewekte voorzitter van VVV-Venlo een terneergeslagen indruk. Hij had het helemaal gehad met politici in zijn stad. Berden kreeg ze maar niet aan het verstand gepeuterd dat betaald voetbal in Venlo niet zo vanzelfsprekend is als sommigen leken te denken. Zijn levenswerk, een futuristisch nieuw stadion op het Kazerneterrein, had hij op ambtelijke molens uiteen zien spatten. ‘Mijn grootste nederlaag’, zegt Berden. Keer op keer proefde hij op het gemeentehuis cynisme als de plaatselijke profclub ter sprake kwam. Behalve als er een feestje te vieren was, dán wisten al die politici de weg naar De Koel wel te vinden. De voorzitter, begin deze eeuw door toenmalig burgemeester Jan Schrijen overgehaald om het noodlijdende VVV nieuw leven in te blazen, deed een laatste oproep. Zijn club wilde een half miljoen euro subsidie, verkondigde Berden. ‘Zonder overheidssteun houdt het op.’

Die steun kwam er niet. Maar VVV leeft nog, en is na vier jaar en een klinkend kampioenschap zelfs terug in de Eredivisie. Bij Berden heeft het venijn weer plaatsgemaakt voor positivisme. Monter stapt hij door de gangen van zijn bedrijf Seacon Logistics, nog altijd zijn grootste hobby. Later dit jaar zal oprichter Berden formeel afstand nemen van zijn ‘kindje’ en als ambassadeur verdergaan. Ook zijn tweede hobby gaat hij loslaten. Na veertien jaar voorzitterschap van VVV kondigt Berden zijn afscheid aan. Aan de boorden van de Maas blikt hij terug en vooruit.

Opleving

‘Nadat we weer vergeefs hadden gewacht op de politiek, hebben we als club het roer omgegooid. Heel veel energie, aandacht en geld was opgegaan aan zaken die uiteindelijk niks opleverden. Zeker die toestand rond het afgeketste stadion heeft de club veel schade berokkend: verloren tijd, dure rapporten waar we achteraf niks aan hadden. Vorig jaar besloten we het gebakkelei met de gemeente te stoppen, geen aandacht meer te schenken aan randzaken en ons alleen nog maar te richten op het voetbal. En onze energie te steken in de mensen die het verdienen: die in onze eigen achterban. Eerder handelden we als clubleiding vaak vanuit ons eigen denken, we besloten iets en begonnen te regelen, maar nu was er het besef: We moeten het echt samen gaan doen. Wonderlijk wat er dan kan ontstaan. Ineens zie je dat het balletje ook consequent de goede kant op kan rollen. We zijn gepromoveerd, financieel hebben we de zaken op orde gekregen en er is rust in de tent gekomen. Supporters kwamen met initiatieven die de beleving in het stadion hebben verbeterd. Sponsors waren bereid wat extra’s te doen. Momenteel zijn we bezig ons stadion De Koel een opfrisbeurt te geven voor de Eredivisie. We hebben een fanzone ingericht, schilderwerk is vernieuwd, alle stadionlampen zijn vervangen, de businessruimte wordt gemoderniseerd. Een verbouwing die de club zelf bijna niks kost. Vrijwilligers hebben het meeste werk voor hun rekening genomen. De ene sponsor lapte voor verf, de andere voor nieuwe riolering. De kracht van onze club is gebleken.’