Als het aan minister Ingrid van Engelshoven ligt, dan pakken profclubs en profvoetballers een voorbeeldrol in het bestrijden van homofobie in het voetbal. Aanleiding van het debat is een petitie aan de KNVB, waarin wordt opgeroepen om voetbalvelden homovriendelijker te maken. Van Engelshoven schaart zich daarachter.
Dit verhaal begint tien maanden geleden met een brandbrief van de twintigers Bowi Jong en Daan Verhoeven aan de KNVB. Daarin wijzen zij er namens een groep lhbti’ers, de verzamelnaam voor lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgenders en intersekse personen, op kwetsend taalgebruik op voetbaltribunes die het uit de kast komen van jonge voetballers bemoeilijkt. Daarover barst een felle discussie los op het moment dat Johan Derksen in het programma Veronica Inside zegt dat de ergernis over homofobe uitlatingen ‘volledig terecht is’ en hij in hetzelfde betoog de initiatiefnemers ‘twee hysterische jonge homootjes’ noemt die ‘eens een flinke jongen’ moesten worden. ‘We moeten ophouden met dat het zo verschrikkelijk is om uit de kast te komen’, aldus Derksen. ‘Als je een beetje karakter hebt, dan kom je daar gewoon voor uit.’ Via de hashtag #SorryJohan krijgt Derksen massaal repliek op deze uitlatingen.
Ook emancipatieminister Van Engelshoven slaat publiek aan op de uitspraken van Derksen. ‘Omdat ik daar oprecht heel boos over ben’, verklaart ze zich nader. ‘Kijk, natuurlijk staat het iedereen vrij om te zeggen wat hij wil zeggen. Maar de aanleiding was hier een brief van een jong iemand die aangaf dat deze worstelingen er gewoon zijn om uit de kast te komen. Zeker in relatie tot voetbal. Als je dat bagatelliseert, dan doe je heel veel mensen onrecht. Dan onderschat je hoe invloedrijk je bent. Een brief zoals die van Bowi geeft een inkijkje in hoeveel impact het kan hebben als het taboe rondom voetbal en homoseksualiteit blijft liggen.’
Van Engelshoven ziet in het doorbreken van dit taboe een sleutelrol weggelegd voor het profvoetbal. ‘De aantallen in het voetbal zijn zo groot. Wat daar gebeurt, heeft invloed op het leven van heel veel jonge mensen. Daarom moeten we juist daar de discussie voeren en het taboe doorbreken.’ Een alliantie met de KNVB onder de noemer Gelijke spelen is een van de initiatieven die ontplooid worden om sociale acceptatie te laten toenemen. Daarmee is het door Van Engelshoven gewenste eindresultaat nog niet bereikt. Hoewel zeventig procent van de Nederlandse (semi)profs het niet erg zegt te vinden als er iemand uit de kast komt, is er bij de mannen niemand die dat gedaan heeft. ‘Dat is een opmerkelijk fenomeen’, stelt Van Engelshoven vast. ‘We hebben enorme behoefte aan rolmodellen die hiervoor gaan staan in het voetbal. We hebben een prachtig jaar voor vrouwenvoetbal achter de rug en daar zie je dat het geen enkel probleem is. Laten we daar een voorbeeld aan nemen.’