Drie jaar geleden werkte hij nog als sorteerder bij PostNL, nu is Jamiro Monteiro (23) de motor op het middenveld bij Heracles Almelo. Het verhaal van een Rotterdamse Kaapverdiaan met meer afwijzingen dan Eredivisie-wedstrijden achter zijn naam. ‘Ik zou toch nooit slagen.’
‘Heb ik het interview met u? Nu? O, sorry. Ik was de tijd vergeten.’ Jamiro Monteiro komt het Almelose kunstgras afgesneld. Hij geeft een hand, verontschuldigt zich nogmaals en verdwijnt dan richting de kleedkamer. ‘Ik ben met vijf minuten bij u.’
En weg is de kleine middenvelder. Waar de eerste Heraclieden al in de auto richting moeder de vrouw zitten – de selectie heeft immers een vrije middag – moet de geboren Rotterdammer nog douchen. De uitlooptraining in het Polman Stadion is al zeker dertig minuten afgelopen. Monteiro bleef naar eigen zeggen nog wat pielen met een bal. Eerst een paar vrije trappen met als eindbestemming de linkerkruising, vervolgens een spelletje met teamgenoot Lerin Duarte. De twee gingen op veertig meter van elkaar staan en probeerden de bal door de lucht naar elkaar toe te spelen. De enige regel was dat de bal de kunstgrassprieten niet mocht beroeren. Wat volgde was een masterclass balbeheersing en traptechniek. Niet zozeer de uitvoering als wel de lol die twee Rotterdammers met Kaapverdische roots hadden, zorgde voor een vermakelijk schouwspel. ‘Dat doen we wel vaker’, vertelt de middenvelder niet veel later, nadat hij zich heeft opgefrist. ‘Ik had direct naar huis kunnen gaan en op de bank kunnen gaan zitten. Maar ik ben prof. Bovendien is dit veel leuker. Ik probeer elke dag aan mijn trap te werken. Ik moet meer doelpunten gaan maken. Dat mag je best opschrijven hoor.’
Ik schreef een sollicitatiebrief aan alle clubs in de Eredivisie, de Jupiler League en naar alle clubs in België
De middenvelder heeft zijn zwarte trainingskloffie ingeruild voor een hip trainingspak en is recht tegenover ons komen zitten in de hal van het stadion. Direct gevolg van dat laatste is dat iedere voorbijganger even gedag komt zeggen. Monteiro, die afgelopen zomer overkwam van SC Cambuur en dus eigenlijk nog relatief nieuw is, geniet zichtbaar van de vluchtige gesprekken en de vele handen die hij schudt. Hij vertelt dat het snel is gegaan. Tot voor kort moest hij nog genoegen nemen met een plekje op de bank, nu is hij basisspeler. Een publiekslieveling, de motor op het Almelose middenveld. Zijn persoonlijke hoogtepunt was de uitverkiezing tot Man of the Match na het duel met Vitesse. De pas 23-jarige middenvelder begint te glunderen. ‘Daar haal ik energie uit. Een paar jaar geleden was ik niemand, nu speel ik tegen voorbeelden als Thulani Serero en Karim El Ahmadi. En ik blijf nog op de been ook.’