De hunkering in Engeland is nog altijd groot, maar na decennia van teleurstelling is bescheidenheid gepast. Overleven in een poule met België, Panama en Tunesië is het minimale voor de jonge selectie, al is het maar om geloof te behouden richting de gehoopte glorietijd. Maandagavond begint het WK voor de Engelsen met de wedstrijd tegen Tunesië (aftrap 20.00 uur).
Het is het beeld van zijn ergste nachtmerrie, dat de Engelse internationals in maart 2017 te zien krijgen van Gareth Southgate. Bij zijn eerste bespreking als vast aangestelde bondscoach toont hij de donkerste passage van zijn eigen interlandloopbaan, waarvan Wembley het decor is. Daar eindigt voor Engeland in 1996 de EK-droom met de strafschoppenserie in de halve finale tegen Duitsland. De zwakke inzet van Southgate richting de handen van doelman Andreas Köpke wordt de gastheren fataal. Dichter bij een grote titel is de wereldkampioen van 1966 in de voorbije 22 jaar niet meer geweest. Het is een reeks van kommer en kwel; altijd de hoge verwachtingen, vaak ook wel de grote sterren, maar uiteindelijk het onontkoombare falen. Dat is het verhaal geworden van de teams met onder anderen David Beckham, Steven Gerrard, Frank Lampard, Paul Scholes en Wayne Rooney.
Mede door het afscheid van Rooney als captain, enkele maanden na het mislukte EK in Frankrijk waar in de achtste finale IJsland te sterk was, kunnen de Engelsen met een schone lei beginnen. Eerst met Sam Allardyce als nieuwe bondscoach en na zijn bliksemontslag met de vanuit de jeugdafdeling doorgeschoven Southgate. De voortekenen zijn positief. De bepalende spelers van de nieuwe generatie ontwikkelden zich de afgelopen twee jaar verder als sleutelfiguren in de Premier League en de recente successen van de hoogste jeugdploegen beloven veel. Het WK lijkt alleen nog te vroeg te komen.