Geen speler won zoveel landstitels met Barcelona als Lionel Messi (31). Als invaller besliste de Argentijn afgelopen zaterdag het competitieduel met Levante en mocht hij na afloop voor het eerst als aanvoerder de kampioensbeker omhooghouden.
Records worden aaneengeregen, braaf genoteerd en netjes opgeslagen. Ze vormen de omlijsting van een sportprestatie. Google op Lionel Messi en binnen een paar muisklikken duizelen de getallen je voor de ogen. Die erelijst, die opeenvolging van jaartallen, het is om bang van te worden. Het zijn zoveel prijzen bij elkaar dat je er bijna van in de lach schiet. Hoeveel kan of moet een mens winnen om een keertje tevreden te zijn?
Eind februari liep de Argentijn terug naar de kleedkamer in het Estadio Ramón Sánchez Pizjuán. Hij had de eerste, tweede en derde gemaakt en in blessuretijd met een achteloos lobje de 2-4 van Luis Suárez voorbereid. Toen hij na afloop de trappen opliep in de knalrode spelerstunnel van Sevilla, vroeg een cameraman aan Messi of hij ervan op de hoogte was dat hij zojuist de vijftigste hattrick in zijn loopbaan had gemaakt. Het gesprekje dat zich vervolgens ontspinde, kan als antwoord worden gezien op de vraag aan het einde van de eerste alinea. Als je het al een gesprekje kunt noemen.
Wist je dat dit je vijftigste hattrick in je carrière was?
‘Ja?’
Ja, vijftig. Ik denk zes met Argentinië en de rest met Barcelona.
‘Ja? Ik kende die statistiek niet, maar goed… Drie punten erbij.’
Bij die laatste woorden stak Messi zijn linkerduim omhoog en lachte hij in de camera. Daarna verdween hij uit beeld, de kleedkamer in.