‘We are so proud, we shout it out loud: We love you Leeds! Leeds! Leeds!’ De kans is zeer aanwezig dat deze zinnen op korte termijn weer door de stadions van de Premier League schallen. Een prestatie waarmee vicecaptain Pascal Struijk, topscorer Joël Piroe en technisch directeur Grétar Steinsson zich populair maken, maar de kans dat ze zich ook bij het selecte gezelschap onsterfelijken zullen voegen…
Zeker nu de (inter)nationale top al een poosje uit het zicht is verdwenen voor Leeds United, worden op de tribunes van het stokoude Elland Road uit 1897 nog regelmatig herinneringen opgehaald aan types als Billy Bremner, Peter Lorimer en Norman Bite Yer Legs Hunter, die zowel in 1969 als 1974 onder Don Revie de landstitel veroverden. En anders gaat het wel over de kampioenen van 1992, onder wie Gordon Strachan, Gary McAllister, Lee Chapman en… Éric Cantona.
In plaats van in te binden, staat Cantona op, gaat een-voor-een de commissieleden langs en sist in hun oren: 'Idiot!'
In deze aflevering van VI-Tijdmachine reizen we terug naar de laatste gouden periode van Leeds United (rond de millenniumwisseling scheerden Harry Kewell, Mark Viduka, Jimmy Hasselbaink en co er vlak langs), als het probleemkind van het Franse voetbal zich op een februaridag in Leeds meldt en de club het laatste zetje naar victorie geeft.
