Cabaretière Ellen Dikker schrijft voor VI PRO wekelijks over het leven van een voetbalmoeder. Haar zoon is dit seizoen actief als buitenspeler in Ajax Onder 13. Een persoonlijk inkijkje in een opleiding in de topsport.
Ik zat onlangs met het hele team van mijn zoon bij DWDD. Omdat ik een boekje heb geschreven over die jongens. Of eigenlijk over mijn zoon. Of misschien nog wel meer over mezelf. Want het was nogal een bizarre wereld waarin ik terechtkwam door die jongen van me. Gescout door Ajax en dan verkeer je dus ineens in de voetballerij.
En daar gaat het er heftig aan toe. Dat bleek maar weer toen ik de reacties op Twitter zag na DWDD. Dat het zulke leuke gassies waren. Zo schattig en lief. En dan met hartjes en ‘smelt, smelt’ erachter. Dat ze zo goed uit hun woorden kwamen. Met hun flair en branie. Iemand dacht zelfs dat ze al een mediatraining hadden gekregen. Dat kwam allemaal heel positief over. Maar vergis je niet. Er was ook een ander kamp. En daaruit klonk een heel ander geluid.
Een bepaalde groep kijkers gruwde van de uitzending. Bestempelde het als een typisch grachtengordelonderwerp met van die arrogante rotjochies. Vast en zeker opgetrommeld om Ajax nog een beetje positief in het nieuws te brengen. Zulke jonge snotapen en dan al gedrild, verpest en gehypt.