Afgelopen week ontstond er op Facebook en Twitter grote opwinding over een gefilmde donderspeech van Paul Raveneau, voormalig jeugdtrainer en hoofd jeugdopleiding van FC Groningen. Hij spreekt, midden in een gymzaal, de A-junioren van SC Heerenveen toe, omdat hij niet tevreden is over de getoonde inzet tijdens een oefening.
Opwinding op Twitter en Facebook betekent vaak helemaal niets. Op Twitter kunnen ze vier dagen discussiëren over een komkommer die vlak achter een heel lief poesje ligt. Op Facebook plaatst iemand een foto van vier schele kinderen en daarna zeggen vierduizend mensen onder de foto dat ze nog nooit zulke mooie kinderen hebben gezien. Het zegt dus weinig, die opwinding.
Toch klikte ik op het filmpje en keek daarna verbijsterd naar een schreeuwende psychopaat vlak voor een groep jongens die graag voetballen. Paul Raveneau spreekt de spelers toe alsof ze in Birma, onder toezicht van een aantal sadistische bewakers, een spoorlijn moeten bouwen. In dit ene filmpje zit alle gekte die het prachtige spelletje voetbal langzaam van binnen uit wegvreet.