Louis van Gaal is de meest succesvolle trainer die Nederland ooit kende. Het hoogtepunt van zijn loopbaan beleefde hij 25 jaar geleden, toen Ajax de Champions League won. Exclusief voor VI blikt Van Gaal (68) terug op die periode en analyseert hij de overeenkomsten en verschillen tussen toen en nu.
Hij ziet er patent uit. ‘Beter dan vijf jaar geleden’, zegt Louis van Gaal schertsend. Zijn nieuwe leven speelt zich voornamelijk af in Portugal, waar hij aan de Algarve woont. Ook in de Zwitserse Alpen heeft Van Gaal een huis. Een enkele keer reist hij nog naar Nederland, voornamelijk om zijn familie te bezoeken.
Zijn loopbaan als trainer is een boek dat definitief is gesloten. Van Gaal heeft vrijwel alles gewonnen wat hij redelijkerwijs kon winnen. Behalve dan die ene titel: het wereldkampioenschap met het Nederlands elftal. Dat knaagt aan hem. Hij was ook met Oranje graag succesvoller geweest dan zijn idool Rinus Michels.
‘Ik wist al op jonge leeftijd dat ik ook zo’n trainer als Rinus Michels wilde worden’
‘Als kind was ik heel erg geboeid door Michels’, vertelt Van Gaal. ‘Ik fietste vaak langs zijn huis vlak bij stadion De Meer om een handtekening te vragen, maar meestal durfde ik niet eens aan te bellen. Eén keer heb ik het toch gedaan en is het me gelukt. Ik wist al op jonge leeftijd dat ik ook zo’n trainer als Michels wilde worden.’
Wat was uw belangrijkste drijfveer om trainer te worden?
‘Als ik Michels bij Ajax bezig zag tijdens de trainingen, dacht ik: Wat zou het mooi zijn om daar ooit trainer te worden. Ajax was mijn club. En Michels was voor mij de reden naar de Academie voor Lichamelijke Opvoeding te gaan. Hij had die ook gevolgd. Ik zag dat als een goede vooropleiding om trainer te worden, omdat je dan te maken krijgt met het overbrengen van een visie en het beïnvloeden van gedrag van mensen. Ik was iemand die altijd het uiterste uit zichzelf wilde halen en dus ook uit mijn spelers. Het probleem was: ik had weinig geduld. Dat moet je in het onderwijs wel hebben. Onderwijs is pedagogiek en ik wilde met sport bezig zijn, omdat daar altijd een bepaalde druk en spanning is.’
Wilde u anderen beter maken of wat prikkelde u?
‘Ik zag hoeveel invloed Michels had en hoe groot het respect voor hem was. Dat vond ik mooi en zou ik allebei ook wel willen hebben. Voetballers beter kunnen maken is vooral afhankelijk van die speler. Dat wist ik al toen ik zelf nog voetbalde. De ene speler nam wel iets aan van de trainer en zijn vriendje niet. Als onderwijzer kreeg ik het gevoel dat mensen voor me openstonden. Dat komt ook omdat ik op de ALO had geleerd jezelf te verplaatsen in een ander. Door de academie leerde ik hoe ik mensen het beste kon benaderen.’
Geloofde u dat dit vak uw bestemming was?
‘De eerste gedachte was: Ik wil omgaan met jonge mensen en niet met ouderen. Omdat ik het gevoel had dat ik zelf dan ook jong bleef. En dat is uitgekomen. Ik probeer nog steeds zoveel mogelijk jongeren te ontmoeten, zodat ik op de hoogte blijf van wat er leeft. Ik sta voor mijn gevoel nog midden in het leven en heb het drukker dan ooit. Als coach heb je een regelmatig leven. Opstaan, naar de club en werken tot ’s avonds laat. Thuis stond het eten klaar. Nu heb ik allerlei verschillende afspraken en een volle agenda.’
‘Daarnaast ben ik druk met het inrichten van mijn toekomst. Als succesvolle trainer heb ik natuurlijk geld verdiend. Daar moet ik wel wat mee doen, dat laat ik niet tegen nul procent rente op de bank staan. Ik investeer in onroerend goed en jonge ondernemingen. Nu hebben Truus en ik een plan opgesteld, zodat we samen comfortabel oud kunnen worden. We hebben penthouses gekocht in drie verschillende landen met andere klimaten. Die huizen hebben allerlei waardevolle faciliteiten in het gebouw en de directe omgeving.’
Was Michels ook qua voetbalvisie uw voorbeeld?
