Columnist Frank Heinen over het belang van onderzoeksjournalistiek in de voetballerij.
Ik heb er nu een keer of vijftien naar gekeken, en nog steeds begrijp ik niet precies waar ik precies naar kijk. Ik kan het alleen beschrijven, zonder er verder enige duiding aan te geven: een handvol spelers en officials in Juventus-clubkleding schuifelen achter elkaar de Oval Office binnen. Weston McKennie voert de spelers aan. Hij geeft de eerste hand.
Daarna is het de beurt aan Teun Koopmeiners uit Castricum. Althans, zo keilt de website NH Nieuws de ontmoeting nadien aan: ‘Teun Koopmeiners uit Castricum ontmoet Trump in het Witte Huis.’
‘How are you?’ vraagt de man achter het bureau aan Teun Koopmeiners uit Castricum. ‘Nice to see you.’
Teun Koopmeiners uit Castricum plaatst zijn knuist in die van de ander. Altijd beleefd blijven. Zo heeft hij dat geleerd: handje geven en eventueel nog een tip meegeven voor een leuke strandtent, als ze horen dat je uit Castricum komt. Maar de historische halvegare heeft geen interesse in strandtenten aan de Noord-Hollandse kust, of in een seizoensplek op Camping Bakkum, of in de drie beste manieren om zeetong klaar te maken. Het kan hem niet eens schelen welke sport de beduimelde jongens rondom hem beoefenen. De historische halvegare informeert alleen of een vrouw zou kunnen meekomen in het mannenteam dat hem omringt. Op die vraag geeft niemand antwoord, ook Teun Koopmeiners uit Castricum (from ‘Juventus, of Italy’) niet. Hij kijkt voor zich uit, net als zijn collega’s, die eruitzien als luxe gijzelaars, wat ze ook zijn.
