
Ik begin steeds sterker terug te verlangen naar de tijd dat trainers van profclubs veredelde materiaalmannen en waterdragers waren. Mannetjes in driekwart regenjassen met een veel te strakke riem om hun middel, die eigenlijk alleen met hun armen Rinus Michels na konden doen. Trainers die door bestuursleden en directeuren als handpoppetjes langs de zijlijn werden bewogen.
Ik kon werkelijke genieten van trainers die aan de leiband van hun belangrijkste speler liepen. Het mooiste voorbeeld: Aad de Mos die net deed alsof hij Johan Cruijff coachte. Verder iedere coach van Maradona, Zlatan Ibrahimovic en noem ze allemaal maar op, de spelers die je vijf keer per wedstrijd verpletteren met een actie die door de coach uitdrukkelijk werd verboden.