Süleyman Öztürk over de dubbele gevoelens die het WK voor clubs oproept.
Deze column is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Het is zo bizar dat je blijft kijken. Vooral naar de gezichten van de Juventus-spelers. Daar staan ze, keurig in het gelid opgesteld in het Oval Office, terwijl Donald Trump minutenlang vragen beantwoordt over de nucleaire dreiging vanuit Iran en de raketaanvallen. Op een gegeven moment draait Trump zich zelfs om, om de spelers te vragen of ze het leuk zouden vinden als er een vrouw in hun team zou voetballen.
Er valt een ongemakkelijke stilte, waarna de president concludeert dat zijn gasten ‘heel diplomatiek’ zijn.
Het zijn beelden die blijven hangen. Eerst denk je nog aan een AI-video, aan geslaagde satire, totdat het besef doordringt dat iemand Teun Koopmeiners en zijn ploeggenoten heeft opgedragen om netjes in een rijtje achter Trump te gaan staan. Gianni Infantino, vriend van de show, knikte instemmend toe. Van hem mag je geen politiek bedrijven, tenzij het hem uitkomt.
