Fortuna Sittard ontsnapte zondag ternauwernood aan degradatie. Terwijl de clubleiding mogelijkheden ziet om verder te groeien, spreken trainer en spelers waarschuwende woorden: zo kan het niet verder. 'De selectie waarmee we begonnen sloeg helemaal nergens op.
Het is zondagmiddag, niet lang meer voor de aftrap tussen NEC en Fortuna Sittard. Teammanager Danny van der Weerden van de Limburgse club gaat zich opsluiten in een hokje van het Goffertstadion. Hij kan de spanning niet aan. 'Klop maar op mijn deur als het half vijf is', zegt hij tegen collega's van Fortuna. Van der Weerden is naast medewerker ook supporter van de voormalige mijnwerkersclub. Net als fysiotherapeut Jeroen Dieteren, net als buschauffeur Daan Knapen, die bij uitwedstrijden zo hartstochtelijk meeleeft dat hij door stewards al verschillende keren is gesommeerd zich te beheersen. Ivo Pfennings stond als kind al op de tribune van De Baandert, waar hij juichte voor vader Huub. Later was hijzelf jarenlang rechtsback van Fortuna. Sinds 1 oktober 2018 is Pfennings algemeen directeur van de Sittardse club. Tijdens wedstrijden leeft hij mee zoals weinigen op het ereterras zullen meeleven. In zijn directeurskostuum bonkt een onrustig clubhart. Al weken is hij op van de zenuwen. Nerveus drentelt hij door de gangen van het Goffertstadion. Wie hem ziet, hoeft het niet eens meer te vragen. Geen slaap gehad vannacht.
STEUN
Fortuna is een club van contrasten. Het is verleidelijk de Eredivisionist als een door vreemd geld en schimmige constructies bijeengehouden transferhubje voor Turkse investeerders weg te zetten, maar dat doet geen recht aan de betrokkenheid van medewerkers en vele vrijwilligers. Aan de betekenis van Fortuna voor de achterban, die de afgelopen weken is uitgegroeid tot een grote steun voor het elftal. Eindelijk kwamen de tribunes van het eerder vaak zo grauwe stadion tot leven, tot broeien zelfs.