Op deze plek geen doorwrochte tactische analyse of diepgaand interview, maar een andere kijk op gebeurtenissen en personen in het betaalde voetbal. Deze keer aandacht voor het geruisloze vertrek van misschien wel de sympathiekste voetballer van de Eredivisie.
Daniel Høegh zag op 30 juni jongstleden zijn contract bij SC Heerenveen verstrijken. Het was middenin de corona-break, de voorbereiding zou pas over een paar weken beginnen. Dat er betere momenten zijn om transfervrij te zijn, is een understatement. Høegh droomde over een stap naar Zuid-Europa, of misschien wel een ander continent. Normaal gesproken geen onhaalbare kaart voor een clubloze 29-jarige verdediger met tweehonderd duels op het hoogste niveau achter zijn naam. Maar overal ter wereld hielden clubs hun hand op de knip. De weinige aanbiedingen die er kwamen, spraken bepaald niet tot de verbeelding.
Bij technisch manager Gerry Hamstra en trainer Johnny Jansen vroeg Høegh daarom of hij, in afwachting van een volgende club, misschien mee mocht blijven trainen. Dat was geen enkel probleem. Dus meldde Høegh zich een paar weken later gewoon in Jubbega, voor de eerste training van het nieuwe seizoen.
