De Nederlandse hoofdscout in Saoedi-Arabië: 'Dams lijkt wat dat betreft op Blind'

Eerder vertelde hij hoe hij tien jaar geleden in stinkende Flix-bussen door Europa ging, om voor zichzelf ervaring op te doen als scout. Hij werkte een tijd gratis voor FC Dordrecht en bij Willem II, voordat hij in 2020 een kans kreeg om als scout aan de slag te gaan bij MLS-club Charlotte FC. Sinds afgelopen zomer is hij in dienst in Saoedi-Arabië.

Niet zo lang geleden verraste zijn club door tien miljoen euro te betalen voor Matteo Dams, die nog maar een half jaar contract had bij PSV. Isei legt uit waarom zijn werkgever Dams zo graag wilde hebben, wat het anders maakt om voor een steenrijke club te werken en hoe Al-Ahli uitkomt bij een Nederlandse scout.

Denk je nog weleens terug aan die lange ritten in de Flix-bussen?

Lisandro Isei: ‘Ongeveer één keer in de drie weken. Bijvoorbeeld wanneer ik een speler op het hoogste podium in actie zie, die ik destijds al met eigen ogen heb bekeken. Denis Zakaria is nu aanvoerder van AS Monaco en heb ik toen tijdens een van die tripjes in Zwitserland al gezien. Het kan ook zijn dat ik nu een interessante wedstrijd van Manchester City zie en dat ik terugdenk aan Manchester City-AS Monaco uit 2017, want die heb ik tijdens die busritten wel vijf keer bekeken. Weet je wat het gekke is? Als ik eraan terugdenk, voelt het bijna alsof kijk naar iemand anders zijn verhaal. Meer als een flashback uit een film, die helemaal niet over mij gaat.’

Het is een behoorlijk contrast: voor je eigen ervaring scoutingtrips maken in een stinkende bus én nu werken voor een club uit Saoedi-Arabië.

‘Dat is wel zo, ja. Zo’n retourticket voor de Flix-bus kostte ongeveer 45 euro en nu vlieg ik business class naar scoutingtrips in Venezuela en Brazilië. Dat is wel bizar, terwijl ik in principe hetzelfde doe: spelers bekijken en beoordelen. Het was zo gaaf om in Brazilië al die stadions af te gaan. Ik heb daar in drie weken tijd vijftig wedstrijden gezien. Dat was echt een droom, al was ik daarna wel écht bekaf.’

Hoe komt een club als Al-Ahli bij jou uit? Oftewel: hoe ben jij gescout als scout?

‘Lee Congerton stopte bij Atalanta en kwam hier als technisch directeur naartoe. Hij wilde graag talent voor de staf aantrekken, alleen, veel van die mensen zaten al bij een grote club of hadden geen interesse in Saoedi-Arabië. Toen is hij in een netwerk gaan rondvragen en hebben twee of drie mensen mijn naam laten vallen. Ik denk niet dat hij verder van mij afwist. Hans Gillhaus, die de Europa Cup I met PSV heeft gewonnen en bij Al-Ahli werkte, vertelde dat Lee mij zou gaan appen. Dat hoor je natuurlijk wel vaker in de voetballerij, maar nu nam hij daadwerkelijk de volgende dag contact op.’

En toen?

‘We planden een videogesprek. Hij zat op dat moment in Spanje en het was 10.00 uur ’s ochtends bij hem. Hij legde uit hoe hij voetbal, een organisatie en zijn filosofie voor zich ziet. Op een gegeven moment vroeg hij: "Je zit in Amerika, toch? Hoe vroeg is het dan wel niet bij jou?" Het was bij mij vijf uur ’s ochtends en toen vroeg hij: "What the fuck doe je nu al wakker?" Ik ben altijd vroeg op en antwoordde: Iedereen wil dit soort jobs doen en veel mensen werken hard, maar ik denk dat mijn werk nog beter wordt, omdat ik er nog net wat meer uren in stop. Dat stond hem wel aan en hij vroeg me om na het weekend te laten weten of ik de baan wilde doen. Twee uur na het gesprek stuurde ik hem al een appje dat ik die kant op zou komen.’

Even tussendoor, hoeveel uur slaap jij dan op een dag?

‘Ik ben vaak om 3.00 of 4.00 uur ’s nachts al wakker. Nu ik ouder ben, slaap ik soms in fases ook zes uur. Vandaag zit ik op drie uur slaap, maar dat kan ook door de jetlag komen, omdat ik gisteren terug ben gekomen van een scoutingstrip in Venezuela. De laatste tijd zit ik een beetje in zo’n maniakale fase, dan barst ik van de energie en heb ik weinig slaap nodig.’

Los van het financiële aspect, waarom wist je zo snel dat je deze stap wilde maken?

‘Een maand of acht eerder kreeg ik ook een baan aangeboden in Saoedi-Arabië en zei ik: Van mijn leven niet. Nu was het een enorm verschil omdat Lee me belde, die natuurlijk een imposante carrière heeft opgebouwd bij Chelsea, Liverpool, Sunderland, Hamburger SV en meest recent het team van Atalanta heeft gebouwd dat vorig jaar de Europa League won. Als zo’n persoon belt, ga je wel luisteren. Het klikte en hij gaf ook aan dat hij merkte dat ik graag wilde leren om technisch directeur te zijn. Ik onderhandel hier nu niet over geld, maar gaf bij de gesprekken wel aan dat het me mooi leek om overal zoveel mogelijk mee te kijken. Dat vond hij prima. Tja, dan ga ik natuurlijk.’

Hoe bevalt het nu om daadwerkelijk in de praktijk van hem te leren?

‘Het is interessant om zijn manier van werken van dichtbij te zien. Hij pakt het vaak heel erg menselijk aan. Mensen hebben bij onderhandelingen vaak het beeld van een machoman die aan tafel zegt: Ik betaal vijf miljoen en niet meer. Hij gaat gewoon zitten en gaat een gesprek aan: Wat vind jij hem waard? Hoe kunnen we een deal voor elkaar krijgen? Als de tegenpartij zegt zes miljoen, dan geeft hij aan: Ik ben het niet helemaal met je eens, maar ik beweeg wel wat meer naar jou toe. Dat menselijke bleek ook toen we laatst een voormalige jeugdspeler weer terughaalden naar de club. Hij riep hem bij zich op kantoor: "Het is fijn dat je weer thuis bent. Het heeft een omweg gehad, maar we denken dat je hier nu tot grootse dingen in staat bent". Die speler moest gewoon huilen, omdat hij écht erkenning voelde. Echt mooi om te zien.’

Waarin is het werk als scout anders als je werkt voor een rijke, Saoedische club?

‘Daardoor krijg je dat bijna iedereen zaken wil doen. Elke speler wil hierheen komen, elke makelaar wil z’n spelers hiernaartoe brengen en iedere trainer wil hier werken. Dat houdt in dat zodra ze mijn nummer of e-mail hebben, je continu berichtjes krijgt: Hey, wat vind je van deze speler? Mijn mindere eigenschap is dat ik de speler vaak toch wel even ga bekijken. Ik denk dat er vergeleken met Amerika wel duizendmaal zoveel mensen zelf contact opnemen.’