Zaterdagmiddag wordt op het York Community Stadium Leisure Complex de Vanarama National League North Promotion Final gespeeld tussen York City FC en Boston United. Het York Community Stadium is een schitterend laag stadionnetje van het soort waarbij je als tv-kijker zonder veel moeite over de tribunes heen het echte leven kan zien voortglijden: auto’s die voorbijrijden, een schoolplein, een flat met balkons vol mensen die expliciet geen acht slaan op hetgeen er op het veld gebeurt.
Ik ben gek op dat soort stadions. Ze laten net genoeg van de werkelijkheid door om je eraan te herinneren dat voetbal een verzinsel is. Wanneer stadions niet zichtbaar onderdeel van de wereld uitmaken, krijgen ze iets beangstigends, zoiets als wolkenkrabbers in Dubai, die een geweldig uitzicht bieden over andere wolkenkrabbers in Dubai.
Het is al wat later op de middag, de zon speelt een eigen lijnenspel van licht en donker op het gras en de stand is 1-0 voor de thuisploeg. Hoewel York een bekende stad is, waar een hoop te zien schijnt te zijn en waar de Romeinen in 71 na Christus al arriveerden, om er langer te blijven dan verwacht. Je hebt wel eens dat je denkt: Ik ga uit beleefdheid even langs op een feestje, zonder verwachtingen, en dan blijf je de hele avond hangen, want mijn god, wat is het daar gezellig.