Bij speelminuten tegen Heracles Almelo (donderdag, 18.30 uur) speelt Sparta-aanvoerder Michel Breuer zijn vijfhonderdste competitiewedstrijd op de Nederlandse velden. Afgelopen zondagmiddag had dat tegen Vitesse al het geval moeten zijn, maar de sneeuw gooide roet in het eten. Nu komt de bijzondere mijlpaal er alsnog voor de 37-jarige senior van de Eredivisie.
Eredivisie-opa wordt hij soms gekscherend genoemd. De beste speler die Oranje nooit haalde, voegen de echte Breuer-aanhangers daaraan toe. In ieder geval is Breuer al achttien jaar lang present in het vaderlandse betaalde voetbal. De centrale verdediger is inmiddels qua aantal profduels de grens van zeshonderd gepasseerd. Dat is dan een aantal dat naast Eredivisie- en Jupiler League-duels bestaat uit wedstrijden in het bekertoernooi, om de Johan Cruijff Schaal, in Europese toernooien, in de play-offs voor Europees voetbal en in de nacompetitie en play-offs om promotie/degradatie. Het duel met Vitesse wordt dus Breuers vijfhonderdste competitiewedstrijd. Hij werkte er 337 af in de Eredivisie en 162 in de Jupiler League. Namens zijn huidige werkgever Sparta staat de teller op 43 Eredivisie-duels en 76 Jupiler League-wedstrijden. ‘Ik wist het niet’, geeft hij toe. ‘Meer dan zeshonderd in totaal, dat weet ik wel, maar precies houd ik het niet bij.’
‘Vijfhonderd competitieduels? Ik wist het niet. Meer dan zeshonderd in totaal, dat dan weer wel, maar precies houd ik het niet bij’
Michel Breuer, geboren op 25 mei 1980, is sinds 2014 Spartaan. Daarvóór was hij speler van Excelsior, SC Heerenveen en NEC. Sinds 1999 is hij prof. In al die jaren heeft hij menig aanvaller van de tegenstander in de ogen gekeken, aan zijn shirt getrokken en van scoren proberen af te houden. Op verzoek van VI deed Breuer een beroep op zijn geheugen. De vraag was om zijn moeilijkste tegenstanders te benoemen. De eerste reactie was typisch Breuer: ‘Hoelang heb je de tijd?’ Altijd gevat, altijd met gevoel voor humor. De perfecte prof, geroemd door trainers en medespelers, die weet wat hij wel en zeker ook niet kan. Natuurlijk gaat zijn leeftijd een rol spelen, maar Breuer zal Breuer niet zijn als hij daar niet luchtig mee omgaat. ‘Ga je het verhaaltje opleuken met zwart-witbeelden?’
Breuer komt met een opvallend lijstje met mooie, bijzondere namen en met een open en eerlijke toelichting. Ook de inleiding vooraf is ontwapenend. Breuer licht alvast een tipje van de sluier op voordat hij zijn namen – in volstrekt willekeurige volgorde overigens – prijs geeft en van een uitleg voorziet.