Spitsen van 85 en 65 miljoen euro, een bescheiden middenvelder met een aardige trap die voor 50 miljoen naar een subtopper overstapt en een vijfvoudig Oranje-international die er zich niet voor geneert te tekenen bij een promovendus. De Premier League is a mad mad world. Maar de meest waanzinnige club van Engeland speelt zeven niveau's lager. Een portret van Billericay Town. Met in de absolute hoofdrol de eigenaar die ook de manager is, Glenn Tamplin.
‘Hey you fucking pieces of shit!’ Het is rumoerig in de kleedkamer, maar de stem van The Boss gaat als een drilboor dwars door al het andere lawaai heen. Hij staat in het midden van de ruimte op de spelers te wachten, zíjn spelers, en gromt vervaarlijk als er één eerst nog even zijn shirt wil aantrekken. ‘Ga in een kring staan, jongens, in een kring!!’, schreeuwt hij ongeduldig. ‘Come on boys, you fucking did this already, jullie hebben dit al eens gedaan. And now fucking: sing! Dit is óns moment jongens, dit is óns fucking seizoen.’
En dan klinken a capella voorzichtig de eerste regels van het lied waarmee R. Kelly jaren geleden de hitlijsten bestormde.
'I am a mountain,
I am a tall tree.
Oh, I am a swift wind,
Sweepin’ in the country...’
De 20, 25 man, arm over arm, zijn omringd door wanden vol graffiti. Een machtige zeearend met de spreuk Eagle or chicken? Leeuwen die brullen in iedere richting die je maar kunt kijken. Al laten de meeste spelers zich met gesloten ogen meeslepen door het lied. Sommigen zullen weliswaar wat moeite hebben om hun lach in te houden, zeker degenen die international zijn geweest of een Europese finale hebben meegemaakt, maar iedereen zingt mee. Steeds harder.
‘I’m that star up in the sky,
I’m that mountain peak up high.
Hey, I made it,
I’m the world’s greatest.
And I’m that little bit of hope,
When my back’s against the ropes.
I can feel it,
I’m the world’s greatest!’
Singing our song as always to get the right energy flows pic.twitter.com/cjm9iEo440
— Glenn Tamplin (@glenntamplin) 8 augustus 2017
De beelden van de zingende spelers zijn heel Engeland overgegaan en worden ook daarbuiten veelvuldig gedeeld op social media. Maar bij Billericay Town is het inmiddels een tafereel waar niemand meer van opkijkt. Sinds Glenn Tamplin de club in december 2016 overnam en zichzelf een aantal maanden later aanstelde als manager (joint manager om precies te zijn vanwege een papiertje dat hij niet heeft), gebeuren er wel gekkere dingen daar in het 28 duizend zielen tellende plaatsje ten noordoosten van Londen. ‘Mijn team is het beste non-league-team ter wereld.’ Glenn Tamplin denkt alleen in de overtreffende trap.