Volgens columnist Süleyman Öztürk is de huidige transformatie van Antony absurd. Diens Betis-versie ontstijgt de logica.
Deze column is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Het is een van de meest raadselachtige wederopstandingen uit het moderne voetbal. Spelers kunnen een teleurstellend seizoen hebben, botsen met een trainer of niet in een team passen. Maar vaak zijn er dan wel momenten waarop je toch een bepaalde klasse kunt zien. Bij Antony is dat anders. Het is alsof hij nooit in Manchester is geweest. Alsof zijn tijd daar niet bestaat.
De transformatie van de Braziliaan is absurd. Van een eenzame, bijna tragische figuur die doelloos over het Engelse gras zwierf, paradeert hij nu in Sevilla rond als een icoon. Hij schiet de ene na de andere wereldgoal binnen, in zijn dribbels zit overtuiging en hij lacht overal om. Herboren is hij. Dat roept vragen op: hoe is dat mogelijk? Ineens zoveel vertrouwen, zoveel verschil. Dat kan toch niet alleen komen door een zonniger klimaat of door een massa die hem als een messias vereert?
Gerelateerde artikelen
