Met een driejarig contract bij PSV kreeg Lars Unnerstall (27) de beloning voor een indrukwekkend debuutseizoen in de Eredivisie. Tot nader order staat hij nog wel onder de lat bij VVV-Venlo, zonder morren. ‘Ik heb lang genoeg op de bank gezeten.’
Vrijdagavond in het Noord-Limburgse Panningen. Tussen de clubbarbecue en de feestavond met de selectie in, speelt VVV-Venlo nog één allerlaatste potje in de regio. De negentigjarige Vierdeklasser SV Panningen mag de kantineopbrengst opkrikken met het bezoek van de naburige profclub, die ook komend seizoen in de Eredivisie zal uitkomen. Als een racewagen met vier lekke banden hobbelde VVV over de eindstreep, maar de Venlonaren koesteren het behaalde resultaat. Nu degraderen – naar een topzware Jupiler League – had de club weer voor jaren kunnen terugwerpen. Zover kwam het net niet. En dus wordt in Panningen langs de kant volop gelachen en geproost, terwijl de jeugd- en wisselspelers die van trainer Maurice Steijn mogen opdraven de krapte van de selectie nog maar eens aantonen. VVV wint met 5-1, maar wordt na rust af en toe te kijk gezet door de amateurs.
De meest besproken man van de avond blijft de hele wedstrijd in de dug-out: doelman Lars Unnerstall, een dag eerder vastgelegd door PSV en meteen weer voor een seizoen verhuurd aan VVV. De boomlange Duitser wordt na afloop omringd door een zwerm zoemende kinderen. Ze achtervolgen hem tot in de kleedkamer. Unnerstall poseert, zet krabbels, strooit met cadeaus. Hij heeft zijn handschoenen, keepersshirt, voetbalschoenen, sportbroek en sokken al afgegeven. ‘Heb je nóg wat?’, krijsen de keeltjes. ‘Nèh’, antwoordt Unnerstall met Venlose tongval. Hij heft de kolenschoppen omhoog, is de marktkoopman met een lege kraam. ‘Sorry, alles is op.’