Internazionale heeft Vincent Kompany een harde les geleerd. Waar de Bayern-trainer voor een zeer aanvallend strijdplan kiest, leggen de Italianen met een gericht plan de zwakke plekken van de thuisploeg bloot (1-2). Analyse van de koningen der zelfkennis.
Met een finale in München is Bayern er veel aan gelegen om de eindstrijd van de Champions League dit jaar te bereiken. Een ambitie die deze week een stuk pittiger is geworden, nu Der Rekordmeister het de rest van het seizoen zonder de grote superster moet doen.
Ter vervanging van de uitgevallen Jamal Musiala grijpt Vincent Kompany naar zijn duizend-dingen-doekje. Want waar Raphaël Guerreiro in Frankrijk ooit doorbrak als linksbuiten en op de Duitse velden tot wasdom kwam als linksback, gebruikt de nieuwe Bayern-trainer hem dit seizoen in allerlei andere rollen. Waar de Portugese Parijzenaar eerder dit jaar al bijbeunde als linksbenige, inverted rechtsback, maakt hij tegen Inter zijn opwachting als nummer 10.
Ook de Italiaanse koploper mist spelers die bepalend zijn voor de teamtactiek. De onvermoeibare Denzel Dumfries ontbreekt als rechter wingback, terwijl voorzettenmachine Federico Dimarco op links niet fit genoeg blijkt om te starten. Vandaar dat trainer Simone Inzaghi zijn buitenbanen nu invult met back-ups Carlos Augusto en Matteo Darmian.
In München zien we een fascinerende clash tussen het idealisme van Vincent Kompany en de pragmatische zelfkennis van Inter.
