Borussia Dortmund is de horde die Ajax moet nemen om snel zeker te zijn van overwintering in de Champions League. Ajax treft met de Duitse topclub een tactisch variabele tegenstander die defensief soms scheurtjes vertoont. Een introductie van de speelstijl van de nieuwe trainer Marco Rose.
Even leek het erop dat Ajax een sterk gehavend Borussia Dortmund ging treffen. Vrijdag vreesde Marco Rose nog voor dertien afwezigen. Een dag later bleek tegen FSV Mainz 05 de schade enorm mee te vallen. Van de basisploeg ontbraken alleen Raphaël Guerreiro en Mahmoud Dahoud. Daar stond tegenover dat Gregor Kobel, Thomas Meunier, Manuel Akanji, Mats Hummels, Emre Can en Erling Haaland allemaal fit genoeg waren om te starten. De Noorse spits gaf Ajax met twee doelpunten het signaal dat hij direct weer op scherp staat.
Erik ten Hag beweerde dat Ajax daar blij mee was. 'Mijn spelers kijken ernaar uit om zich te meten met Haaland', redeneerde hij. 'Hij is een buitengewone speler, dus daar kijkt het team naar uit.' De suggestie dat het voor Ajax beter was geweest als de Noor nog een weekje geblesseerd was gebleven, wees de trainer van de hand. 'Nee, we zijn blij dat-ie er is. We willen ons meten met de besten.'
Ten Hag en zijn staf zullen los van het blessurefront nog wat vraagtekens over Dortmund hebben. Marco Rose heeft zijn ploeg in de afgelopen vijf wedstrijden in vier verschillende formaties laten spelen. Tijdens de interlandperiode werd een oefenduel met Paderborn afgewerkt vanuit de 4-4-2-ruit die ook aan het begin van het seizoen gebruikt werd. Verder koos de kersverse Dortmund-trainer in de meest recente duels voor 4-2-3-1, 4-3-3 en 5-3-2. Op basis van beschikbaar materiaal en de tegenstander aarzelt Rose niet om voor én tijdens wedstrijden te schakelen. De invulling van de veldbezetting is zelfs zo flexibel dat er vaak nauwelijks een cijfercombinatie op valt te plakken.
Neem bovenstaand beeld van de gemiddelde posities in de afgelopen competitiewedstrijd tegen Mainz. Aanvallend lijkt dat een 4-3-3 met Can als controleur achter Jude Bellingham (links) en Marco Reus (rechts), terwijl dit defensief wat neigt naar 4-2-3-1 met Reus als schaduwspits met Can (rechts) en Bellingham (links) in zijn rug. Dortmund zelf omschrijft het als een 4-3-3.
Met vergelijkbaar personeel (Dahoud in plaats van Emre Can) heeft Dortmund tegen Besiktas eerder gekozen voor een vlakke 4-4-2 in het verdedigen.
Zoals met dezelfde spelers eveneens moeiteloos gekozen kan worden voor de ruit op het middenveld die gebruikt is om tegen Bayern München het centrum vol te bouwen. In dat scenario wordt Donyell Malen de tweede spits naast Haaland. Julian Brandt en Bellingham kunnen dan de posities aan het zijkant van het middenveld innemen. Zelfs een blik op het wedstrijdformulier gaat Ten Hag door deze multifunctionaliteit nog geen zekerheid geven over wat hij kan verwachten.
Sterker, de spelers van Dortmund hebben in het veld binnen kaders veel vrijheid om zelf op zoek te gaan naar ruimtes waarin ze effectief kunnen zijn. Rose verzette zich onlangs tegen het idee van Julian Nagelsmann om voetballers oordopjes te geven om instructies over te kunnen brengen. 'De jongens moeten hun eigen beslissingen nemen. Ik ben er niet zo'n fan van om robots te maken van spelers.'
