Lange tijd leek er weinig aan de hand voor AZ in Oekraïne. Totdat Dinamo Kiev liet zien wat effectiviteit op het internationale podium inhoudt. Een terugblik, met aandacht voor de belangrijkste lessen.
Het verschil tussen controleren en creëren
Op de veldbezetting viel niet eens zoveel aan te merken. AZ wist welke tactische varianten het kon verwachten van Dinamo Kiev. De ene keer speelt de nummer twee van Oekraïne avontuurlijker dan de andere keer, maar de rode draad door hun spelopvattingen is helder: bij voorkeur slaan ze toe vanuit de counter. En dus had trainer Arne Slot zijn manschappen op het hart gedrukt na balverlies snel de angel uit het spel van Dinamo te halen. Dat lukte lange tijd goed. De thuisploeg werd bij balbezit achterin meteen onder druk gezet, vaak had AZ de bal in korte tijd weer terug.
Over dat gedeelte van het spel had Slot al tijdens de merkwaardige seizoensvoorbereiding weinig klagen. De organisatie klopte veelal, er was sprake van controle op het veld. Na afloop van menig oefenduel prees de hoofdcoach het geringe aantal doelkansen dat zijn ploeg had weggegeven. Ook het combinatiespel oogde bij vlagen vertrouwd. Althans, op het eerste driekwart-gedeelte van het veld. Zodra het vijandelijke doel in zicht kwam, stokte de onderlinge samenhang en droogde de productiviteit op. In acht oefenwedstrijden wist AZ slechts één keer te winnen - van het Franse Lille (2-1) - en kwam het niet verder dan het schamele aantal van vier goals.
