Chaos troef bij PSV-opponent Sporting

Speelwijze

Marcel Keizer leek hét antwoord. De situatie van Sporting leek tamelijk uitzichtloos, toen de voormalig Ajax-trainer in november 2018 werd aangesteld. Keizer was de vijftiende (!) trainer die mocht proberen het groen-witte contingent in Lissabon een eerste landstitel sinds 2002 te schenken.

Eindposities in Liga NOS van Sporting sinds medio 2002

Kampioen werd Sporting niet, daarvoor was de achterstand op Benfica en Porto bij Keizers binnenkomst al te groot. Maar onder leiding van de Badhoevendorper won Sporting vorig jaar wél het bekertoernooi en de Taça de Liga, het Portugese equivalent van de League Cup. Een puike prestatie, gezien het feit dat liefst negen dragende spelers bij Sporting waren vertrokken in de zomer van 2018, na ongeregeldheden met supportersgroepen en het bestuur. Vooral de beginweken van de Nederlandse trainer waren memorabel: Sporting won de eerste zeven wedstrijden onder zijn leiding, en scoorde daarin liefst dertig goals. Op internet kreeg de nieuwe speelstijl zelfs een geuzennaam: Keizerball. Aan de hand van verzorgd positiespel, fijn balbezitsvoetbal, felle pressie en een aanvallende ingestelde 4-3-3-formatie zou Sporting dan nu toch écht zo gaan wervelen als al sinds 2002 werd gehoopt.

Een half jaar later is er niets meer over van het optimisme uit Keizers beginperiode. Na een 5-0 oorwassing tegen Benfica in de Super Cup-finale en een onverwachte competitienederlaag in eigen huis tegen het nietige Rio Ave (2-3), werd Keizer prompt ontslagen. Van de swingende speelstijl in zijn eerste maanden was nog weinig terug te zien. Hierbij hielp het niet dat sterkhouders als Bas Dost en vleugelspelers Nani en Raphinha deze zomer vertrokken, terwijl er met elders mislukte ‘zaakwaarnemer-spelers’ als Luciano Vietto (ex-Atlético), Jesé Rodríguez (ex-Real, ex-PSG) en Yannick Bolasie (ex-Everton, ex-Anderlecht) nu niet echt betrouwbare aanvallende vervanging voor in de plaats kwam. Maar Keizer zelf was ook niet vrij van schuld: evenals bij Ajax slaagde hij er bij Sporting niet om een defensieve ruggengraat in te bouwen in zijn formatie, een noodzakelijke voorwaarde bij al die aanvallende intenties.

Verwachte uitgangsformatie Sporting

Interim-trainer Leonel Pontes liet afgelopen weekend in het eerste duel onder zijn leiding, een teleurstellende 1-1 op bezoek bij Boavista, vooral zien dat hij de ploeg in defensief opzicht wil versterken. Weliswaar hanteerde Pontes eveneens de 4-3-3 ‘met de punt naar voren’ waarvoor Keizer ook opteerde, maar de invulling van de formatie was een stuk conservatiever. Zo startte Argentijns international Marcos Acuña als linksbuiten, terwijl hij onder Keizer nog een van de uitblinkers was als hyper-aanvallend ingestelde linksback. Geblesseerde targetman Luiz Phellype werd in de punt vervangen door nieuwkomer Bolasie, een buitenspeler van origine, om Sporting wat meer op snelle uitbraken te laten loeren. De aanpassingen van Pontes mochten niet echt baten. Een herkenbaar beeld was terug te zien bij Sporting: veel balbezit, weinig uitgespeelde kansen. Qua spelersmateriaal doen de Portugesen weinig tot niets onder aan het huidige PSV, maar Sporting is momenteel nog echt zoekende naar een tactische identiteit.

Wapen

In deze moeilijke periode zijn alle ogen bij Sporting dan ook gericht op dé redder: Bruno Fernandes. Het is een klein wonder dat de aanvallende middenvelder, die inmiddels ook vaste waarde is in de Portugese nationale ploeg, nog bij Sporting te bewonderen is. Vorig seizoen was Fernandes in 53 officiële duels bij vijftig doelpunten betrokken – 32 goals, 18 assists – en dat terwijl hij ook de man is waar de ideeën vandaan moeten komen in balbezit. Dit jaar is hij nóg waardevoller voor zijn club, bij zeven van de negen competitietreffers van Sporting vervulde hij de rol van afmaker of aangever. Fernandes beschikt over een heerlijke techniek, vlammend schot, indrukwekkend speloverzicht en, opvallend genoeg, ook nog eens een stalen uithoudingsvermogen. Deze zomer werd de afkoopclausule van honderd miljoen euro in zijn contract niet gelicht door een Europese topclub, volgend jaar lijkt hij alsnog naar een grootmacht te vertrekken.

YouTube-compilatie van alle goals en assists van Bruno Fernandes in het voorbije seizoen

Het lijkt erop dat je één of meerdere social media-scripts op VI.nl hebt uitgeschakeld. Daarom worden er geen social posts of liveblogs geladen. Wijzig hier je instellingen.

Achilleshiel

Sportings centrale verdedigingsduo is deels wat de ploeg zo goed maakt, maar tegelijkertijd ook de grote zwakte van dit team. Met Sebastián Coates (28 jaar, 1 meter 96) en Jérémy Mathieu (35 jaar, 1 meter 90) bestaat het verdedigingshart uit twee boomlange slagers, die ook nog eens aardig kunnen opbouwen. Coates (ex-Liverpool) en Mathieu (ex-Barça) hebben daarnaast ervaring in de absolute top opgedaan. Maar het statische gehalte van het duo kost Sporting ook veel punten. Beide voorstoppers zijn vanwege hun traagheid defensief bijzonder kwetsbaar, wanneer zij grotere ruimtes moeten afdekken. In de competitenederlaag tegen Rio Ave die Keizers functie fataal werd, ‘presteerde’ Coates het onmogelijk geachte: de Uruguayaans international veroorzaakte drie strafschoppen op identieke wijze, door telkens zijn directe tegenstander hardhandig neer te halen na een loopactie.

Tactisch twistpunt

PSV lijkt over de ideale voorhoede te beschikken om Sportings kwetsbare plek uit te buiten. Coates en Mathieu zul je nooit kunnen kloppen in luchtduels of met power-voetbal. Maar de Eindhovenaren zijn, na het vertrek van targetman Luuk de Jong, in jaar twee onder leiding van Mark van Bommel overgestapt op een andere aanvalsaanpak. Met Donyell Malen, Steven Bergwijn, Bruma en Mo Ihattaren staat er een bijzonder beweeglijk aanvalskwartet op het veld, met ook nog eens Cody Gakpo en Ritsu Doan achter de hand als vervangers. Malen en consorten zullen tegen het beulsduo van Sporting laten zien dat snelheid nog altijd hét tegengif van kracht is.