In Balverliefd elke week aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over een van de kleurrijkste scheidsrechters in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal.
Als Ab Schuurmans over straat loopt, wordt hij zelden of nooit herkend. Dat is niet zo vreemd, want zijn dagen in het betaalde voetbal liggen alweer een hele tijd achter hem. Ook lijkt hij niet meer op de man die ooit een bezienswaardigheid was op de Nederlandse velden. Met zijn haren tot onder aan zijn rug en Jezusbaard leek hij meer thuis op Woodstock dan bij een wedstrijd tussen pakweg Telstar en RBC Roosendaal. Toch was hij als scheidsrechter bijna twaalf jaar een opvallend en gewaardeerd onderdeel van het profvoetbal. Hij tufte steevast in spijkerpak naar de wedstrijden, laadde zich onderweg op met snoeiharde rockmuziek, was op het veld meer sociaal werker dan politieagent en hekelde in interviews het materialisme in de voetbalwereld. Rond de eeuw-wisseling stopte hij noodgedwongen, na aanhoudende knieklachten. Een van de kleurrijkste figuren van het vaderlandse arbitragekorps verdween geruisloos in de anonimiteit. Vandaag de dag is hij nog altijd actief voor de KNVB, als scheidsrechterscoach. In die hoedanigheid stapt hij nog geregeld een bestuurskamer binnen. Met zijn uitgedunde haardos en keurige kostuum is Schuurmans dan een van de velen. Maar zijn onafscheidelijke cowboylaarzen verraden zijn vrije geest, en zijn onverwoestbare hang naar rock-’n-roll.