Het trainen van de hersenen van een voetballer klinkt als sciencefiction. Toch is het dagelijkse realiteit. ‘Wat we vaak doen is vijf tegen drie spelen met zes doelen en twee ballen.’ Huh?! Het woord is aan Stijn Quanten, de Belgische breintrainer van PSV.
TEKST: CHRISTIAN VANDENABEELE
Stijn Quanten (39) is gespecialiseerd in functionele neurologie en promoveerde op een onderzoek naar de impact van mentale en fysieke stress op de werking van het zenuwstelsel. Na zijn opleiding draaide hij in het MilanLab drie jaar mee met Dr. Jean-Pierre Meersseman en werkte daar met absolute topspelers als Andrea Pirlo, Andriy Shevchenko, Filippo Inzaghi, Paolo Maldini, Clarence Seedorf en Kaká. Intussen zit hij al bijna even lang bij PSV. Ook was hij actief voor Standard Luik, RC Genk en Sint-Truiden en hielp hij mee de Duitse international Benedikt Höwedes klaar te stomen voor het WK.
‘Ik probeer het functioneren van het zenuwstelsel te optimaliseren’, vertelt hij in zijn praktijk in Hasselt. ‘Elke spier die een voetballer beweegt, beweegt dankzij zijn hersenen. Hoe gespierd en technisch onderlegd hij ook is, zijn handelingssnelheid is mede afhankelijk van het signaal dat de hersenen binnenkrijgen, de kwaliteit en de snelheid waarmee het verwerkt wordt en de zorgvuldigheid waarmee het via de zenuwbanen wordt omgezet in spierbewegingen. Toen Ronaldo, de Braziliaan, destijds werd getest in het MilanLab, bleek hij fysiek verre van top, maar op waarnemingsvermogen scoorde hij zo goed dat er toch werd besloten hem een contract te geven. Met goed gevolg!’, lacht Quanten.
Een voetballer ziet uit zijn ooghoeken gemiddeld 180 graden breed, maar bij Pirlo is dat 220 graden
Zijn wetenschappelijke kennis vertaalde Quanten naar de voetbalpraktijk. Hij ontwikkelde een onlinetrainingstechnologie, computerspelletjes zeg maar, om allerlei vaardigheden van spelers te testen en te trainen. ‘Ik kijk wat er in de hersenen gebeurt’, zegt hij. ‘Het eerste wat ik doe, is nagaan: hoe snel en nauwkeurig neem je dingen waar? Veel informatie komt via de ogen binnen, daarom test ik het dieptezicht, de samenwerking van de ogen en het perifere blikveld. Een voetballer ziet uit zijn ooghoeken gemiddeld 180 graden breed. Maar bij Pirlo is dat 220 graden. Lionel Messi is dan weer fenomenaal in het inschatten van patronen in beweging. Maar ik ben ook al spelers tegengekomen bij wie bleek dat ze letterlijk niet zagen waar de bal was.
‘Het vestibulaire aspect van de testen leert mij hoe de speler zichzelf inschat in de ruimte: waar ben ik en waar is mijn tegenstander? En hoe gaat zijn lichaam hier motorisch op reageren? Het cognitieve aspect bekijkt hoe snel, efficiënt en accuraat hij de informatie die via zijn zintuigen binnenkomt, verwerkt en of hij daar een effectieve en gerichte actie aan koppelt. Het neurologische aspect gaat over: hoe gaat hij die verwerkte info naar zijn spieren sturen, omzetten in een specifieke beweging of actie?’