The Ugly Face of Football, zó lelijk dat het mooi wordt
November is voor Voetbal International de Maand van het Engelse voetbal. In onze Premier League-special komen onder de noemer Fabulous Fifty de vijftig meest memorabele spelers uit die grootste voetbalcompetitie op aarde voorbij. Op VI.nl plaatsen we elke dag zo’n sieraad of bad boy in het voetlicht. Deze keer: Vinnie Jones, voor de liefhebbers van ordinaire intimidatie, tackles en loshangende ellebogen.
*Watford, 5 januari 1965
PREMIER LEAGUE-DUELS (GOALS) 184 (13)
CLUBS 1986-89 Wimbledon, 1989-90 Leeds United, 1991 Sheffield United, 1992 Chelsea, 1993-97 Wimbledon, 1998-99 Queens Park Rangers
Selhurst Park, Londen, een aangename lentedag in 1997. Wimbledon-Liverpool. Het stadion zit vol met mensen die het zeventienjarige supertalent Michael Owen weleens met eigen ogen willen zien. Het merendeel van de ruim twintigduizend toeschouwers is dan ook Liverpool-supporter. Ergens halverwege de tweede helft gebeurt het.
Twee, drie tellen na de scheldkanonnades van de Liverpool-supporters draait hij zich om. Onder twee vuurspuwende ogen verschijnt een grimmige grijns
De bal is over de zijlijn gerold, vlak bij de cornervlag op de helft van The Reds. En daar komt de Wimbledon-captain al op zijn gemakje aansjokken. Als hij de bal oppakt en met zijn achterwerk tegen de reclameborden aanleunt om een aanloopje te nemen, loopt bij een paar fans van Liverpool de frustratie over de 2-0 achterstand zo hoog op dat ze hun stoeltjes verlaten en naar de boarding rennen. Om vervolgens op enkele centimeters afstand in beide oren van de voetballer allerlei verwensingen te gillen. De Wimbledon-aanvoerder reageert niet, blijft stoïcijns naar een vrije man voor de goal van Liverpool zoeken en slingert de bal het zestienmetergebied in.
Maar twee, drie tellen later draait hij zich om. Onder twee vuurspuwende ogen verschijnt een grimmige grijns. (Het is dezelfde blik als die van schuldeninner Big Chris uit de Engelse cultfilm Lock, Stock and Two Smoking Barrels, wanneer die een aantal keer met volle kracht een autoportier dichtgooit terwijl iemands hoofd er nog tussen zit.) En vervolgens laat hij met weinig tot de verbeelding sprekende armgebaren zien hoe hij over de Liverpool-fans denkt. Is getekend, Vincent Peter Jones.
‘We hebben cocaïne gehad in het voetbal, omkoping en Arsenal dat thuis twee goals maakt. En nu dit... Vinnie Jones is een international!’
Hoewel zijn kwaliteiten op het voetbalveld vaak schromelijk werden onderschat – hij beschikte bijvoorbeeld over best een aardige pass en had wel oog voor het spelletje – staat vast dat Vinnie Jones nooit een technisch genie is geweest. Verre van zelfs. Maar de op 5 januari 1965 in Watford geboren verdediger groeide wél uit tot hét gezicht van Wimbledon, won met die club de FA Cup en schopte het zelfs tot international van Wales. Tot verrassing van velen, onder wie de Engelse voetballegende Jimmy Greaves: ‘We hebben cocaïne gehad, omkoping en Arsenal dat thuis twee goals maakt. Maar juist op het moment dat je denkt dat voetbal absoluut geen verrassingen meer kent, blijkt Vinnie Jones een international!’
Bovendien leverde zijn uitstraling als The Ugly Face of Football hem na zijn actieve loopbaan als voetballer zelfs een bijzonder bestaan op. ‘From a humble hod, een nederige opperman, naar een professionele voetbalcarrière en zelfs een leven als filmster in Hollywood!’, zegt Jones er zelf trots over op zijn eigen website.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login