Real Madrid: het succes van de beste en breedste selectie van Spanje
Door bij Málaga met 0-2 te winnen is Real Madrid voor het eerst sinds 2012 kampioen van Spanje geworden. De 33ste landstitel in de clubgeschiedenis is de bekroning van een seizoen waarin Zinedine Zidane volop rouleerde, de sterren op de juiste momenten piekten en Real als collectief bijna niet te stuiten was.
De Champions League winnen is ongetwijfeld de beste manier om te verhullen dat een landstitel al een tijd uitblijft. Florentino Pérez glunderde vorig jaar in Milaan nog van trots. Voor de elfde keer was zijn club de beste van Europa. 'De Champions League zit in ons DNA. Het is het belangrijkste, het gaat boven alles', sprak de president. Bijna zou je daardoor vergeten dat het kampioenschap al vijf jaar was uitgebleven, dat Cristiano Ronaldo sinds zijn komst naar Madrid in 2009 nog maar één keer La Liga won en dat Gareth Bale (gekomen in 2013) zelfs nog droog stond.
Door Zidane vorig jaar januari naar voren te schuiven na het ontslag van Rafa Benítez leidde Pérez de kentering in. Want eigenlijk is Real nu al ruim een jaar amper af te stoppen. Niet dat het voetbal onder Zidane altijd van oogverblindende schoonheid is. Revolutionair is het speelplan evenmin. Nooit doet de Fransman ook hoogdravend over zijn keuzes, waarvan het belangrijk maken van Casemiro als controleur ongetwijfeld een van de belangrijkste was. Zidane is de coach van de regelmaat, met als grootste verdienste het managen van een historisch sterke selectie.
Het gevaar komt bij Real van alle kanten, van Dani Carvajal tot Marcelo. Dat op Fábio Coentrão na iedere vaste selectiespeler dit seizoen scoorde is geen toeval. Twintig spelers kregen dit seizoen duizend of meer speelminuten van Zidane, voor wie het roulatiesysteem heilig is geworden. Zeker in de laatste weken had de B-keus een groot aandeel in het succes. Telkens stonden James Rodríguez, Álvaro Morata, Marco Asensio en Isco er als Zidane de deur opende. Bij vijf van de laatste acht uitwedstrijden werd Cristiano Ronaldo met een gerust hart achtergelaten in Madrid. Alles om zo goed, fit en scherp mogelijk te zijn in de finaleweken van het seizoen.
En dat is gelukt. De dribbels zijn weliswaar minder geworden bij de Portugees, net als zijn betrokkenheid bij het combinatiespel. Maar als het echt belangrijk is, staat Ronaldo er nog altijd. Op 32-jarige leeftijd is hij steeds meer de pure afmaker. Die rol blijkt op zijn lijf geschreven, met dertien goals in zijn acht optredens in aanloop naar Málaga-uit als onmiskenbaar bewijs. 'Cristiano is er altijd op de sleutelmomenten. Altijd als we hem nodig hebben, staat hij op', sprak Zidane vorige week nog.
De luxe die Zidane zich kan permitteren bij het zuinig zijn met Ronaldo is te danken aan de enorme breedte van zijn selectie. Na een 2-6 nederlaag van zijn Deportivo La Coruña tegen Real verwoordde Pepe Mel de gedachte die begon te leven. 'Real Madrid B bevalt me veel beter dan het A-team. Na deze wedstrijd moet je de conclusie trekken dat deze ploeg lastiger te verslaan is.'
In het tevreden houden van alle sterren lijkt dan ook de grootste uitdaging te zitten voor Zidane. Isco is helemaal opgebloeid, maar wat is zijn rol bij de Champions League-finale op 3 juni als Gareth Bale weer helemaal fit is? Verkiezen gewilde spelers als Morata en Rodríguez nog een seizoen in de schaduw bij Real boven een avontuur elders? Natuurlijk kregen zij volop kansen in La Liga, maar bij de topwedstrijden lieten de opstellingen van Zidane zich tot dusver makkelijk raden.
Terwijl de antwoorden op bovenstaande vragen snel zullen volgen, bouwt Real verder aan de toekomst. Volgens Spaanse media is het afronden van de transfers van Theo Hernández (19, linksback) en Vinícius Júnior (16, linksbuiten) een kwestie van tijd. Tel daarbij op de aanwezigheid van potentiële smaakmakers als Marco Asensio (21) en Mateo Kovacic (23) en het Real van de verre toekomst krijgt vorm.
Zij worden voor het grote werk klaargestoomd door boegbeelden als Ronaldo en Sergio Ramos, de routiniers die Real bij de hand nemen als de nood het hoogst is. Vlak voor tijd scoren op cruciale momenten is het handelswerk geworden van Ramos, die dat verkoopt als een puur mentale kwestie. Hasta el final, siempre hasta el final. Tot het laatste fluitsignaal, altijd tot het laatste fluitsignaal. Het zijn inmiddels befaamde woorden die Ramos te pas te onpas gebruikt. Een motto dat tegelijkertijd ook symbool staat voor het Real van nu. Geen ploeg kan de druk zo opvoeren in de slotfase en in Spanje sloeg geen elftal dit seizoen zo vaak vlak voor het einde toe. Het is het gevolg van een combinatie van mentaliteit en klasse, de kwaliteiten die onder Zidane eindelijk weer in harmonie zijn bij Real.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login