Pionier Troost mist navolging: 'Er wordt te veel gedacht, te weinig gevoeld'

Met Van Basten zocht de vertrouwensman koortsachtig naar een oplossing voor diens slepende blessure. ‘We hebben samen zoveel meegemaakt’, zegt Troost deze week in VI en op VI PRO. ‘Alles geprobeerd om die enkel beter te maken. Samen over het strand gelopen, de ijskoude Noordzee in. Alle artsen afgegaan. Maar de blessure was te zwaar.’ Na zijn winst van de Gouden Bal in 1988 dankte Van Basten drie mannen: zijn vader, Johan Cruijff én Ted Troost. ‘Wat ik voor hem heb gedaan? Geruststelling. Marco kon ontzettend piekeren. Hij stelde mij vragen waarop ik geen antwoord wist. Die gevoeligheid maakte hem zo goed, maar ook kwetsbaar.’

In wat de 85-jarige Troost zelf zijn laatste interview noemt, blikt hij niet alleen terug op zijn lange loopbaan in het voetbal, maar deelt hij ook zijn teleurstelling over de mentale bijstand sinds zijn pionierswerk. ‘De druk is alleen maar groter geworden, dus de begeleiding zou veel beter moeten zijn. Ik zie het niet. Er zijn wel mental coaches, maar het psychische aspect wordt nog vaak onderschat.’

Het viel hem weer op in de recente discussie over de vele blessures bij PSV. ‘Er wordt alleen maar gekeken naar fysieke oorzaken. Terwijl er zoveel tussen de oren gebeurt. Ze zijn nog niet wakker. Er wordt te veel gedacht, te weinig gevóeld. Ik vind er niks meer aan, dat voetbal. Het zijn bijna allemaal individuen nu. Ik zie veel eenzaamheid. In de gezichten, in het spel. Weinig saamhorigheid. Die behandelingen die ik deed, komen echt niet meer voor in de voetballerij. Mensen op elkaar leggen, joh, dat durft niemand meer. Maar het zou zo goed zijn.’

Lees het hele interview met Ted Troost op VI PRO: