Niets was Cruijff dierbaarder dan zijn gezin

Wat opvalt in de woonkamer van Cruijff, is dat niets aan zijn voetbalcarrière doet herinneren. Geen trofeeën of ingelijste foto's, zoals in de woningen van veel voetballers en trainers met beduidend minder allure. Liever laat Cruijff de tekeningen van zijn kleinkinderen zien. 'Mijn carrière was prachtig', zegt hij dan. 'Maar niets is me dierbaarder dan mijn gezin.'

Dat is de andere kant van Cruijff. In zijn privéleven is hij een vriendelijke, grappige en gastvrije man. Een man ook die ondanks zijn wereldfaam met engelengeduld tijd neemt voor een handtekening, een foto, een praatje. Maar probeer geen spelletjes met hem te spelen, want dan toont hij je zijn andere gezicht. 'Ik ben en blijf een straatschoffie uit Betondorp', zegt Cruijff. 'Daar heb ik van me af leren bijten. En wie daarom vraagt, die zal dat merken.'

Na de maaltijd blijven we nog uren aan het keukentafeltje zitten. Over voetbal gaat het allang niet meer. Cruijff vertelt over de geneugten van het leven in Barcelona, over zijn periode als honkballer bij Ajax, over zijn kinderen en kleinkinderen. En opnieuw stellen zijn vrouw en hij veel vragen. Naast hun gastvrijheid en vriendelijkheid is het vooral dát wat indruk maakt: hun oprechte interesse. Cruijff heeft daar een verklaring voor. 'Jij weet alles al over ons', zegt hij halverwege de avond. 'Maar wij zijn ook benieuwd naar jou. Nou, dat kun je op maar één manier gelijk trekken. Door met elkaar te praten.'

In de Cruijff-special van Voetbal International, volledig in het teken van de donderdag overleden Johan Cruijff, staan meer herinneringen aan de mens achter de beste voetballer die Nederland ooit heeft voortgebracht.