Monoloog: Adil Ramzi

Adil Ramzi (26) leeft voor zijn gevoel in twee werelden. Zo breekbaar als de FC Twente-middenvelder in de liefde is, zo hard voelt hij zich op het veld. Beledig hem en hij zal vechten; bemin hem en hij zal smelten.

Monoloog: Adil Ramzi

‘Ik ben dit seizoen naar FC Twente gekomen om af te rekenen met de twijfels. Ik weet zeker dat negentig procent van de mensen Adil Ramzi een goede voetballer vindt, maar dat tien procent nog twijfelt doordat ik bij PSV niet ben geslaagd. Dat irriteert en geeft me een gevoel dat ik iets mis. Vorig seizoen speelde ik al op huurbasis in Spanje bij Córdoba, maar in de Nederlandse competitie krijg ik meer belangstelling. Bovendien is FC Twente een club die bij me past en ik krijg de kans vanaf het begin te spelen. Dat is heel belangrijk voor me, want aan invalbeurten van tien minuten heb ik niets. Ik ben een diesel.

Dat ik langzaam op gang moet komen, heeft met mijn afkomst te maken. Ik ben opgegroeid in Marrakech, in het zuiden van Marokko. In ons land hebben we twee typen spelers: zij ten noorden van Casablanca en zij ten zuiden. De eerste categorie zijn momentenvoetballers, wij uit het zuiden hebben tijd nodig om in ons spel te komen. Heeft te maken met de hitte waaraan we zijn gewend. Op straat speelt iedereen wel twee uur achter elkaar, maar dat kan niet constant in een moordend tempo. Noorderlingen ontwikkelen zich ook vaak als echte buitenspelers. Een voetballer die je de hele wedstrijd niet ziet, maar dan in één keer een duel voor je kan beslissen. Zuiderlingen zijn brutaler, omdat ze gewend zijn in slechtere omstandigheden te leven. Wij zijn ook technischer, maar combineren de balcontacten met het tempo. Een goede manier om een tegenstander te passeren is ook niet op snelheid. Met een trage beweging moet je hem in slaap sukkelen. Je moet een soort gevoel met hem opbouwen, waardoor de verdediger in jouw ritme wordt meegezogen. Je houdt altijd anderhalve meter ruimte en als hij wegdommelt... Dan maak je de actie.

Ik heb in Italië voor Udinese gespeeld, in Spanje bij Córdoba en in Nederland bij Willem II, PSV en FC Twente. De cultuur in deze landen heb ik heel aandachtig bekeken. Nederland is voor een jonge speler de beste competitie om in te voetballen. Hier is begrip voor de situatie van een talent. Italië en Spanje zoeken spelers die er meteen staan. Zij moeten compleet zijn, op en buiten het veld. Er is geen tijd en ruimte om te leren met de media om te gaan, of een perfecte lange bal te geven. Al ben je vijftien of dertig, je moet klaar zijn en rendement hebben. Wie in Nederland zaken mist, wordt geholpen. Geen goed afstandsschot? Gaan we aan werken. Moeite om interviews te geven? Regelen we lessen voor. Dit is een ideaal land om als talent aan je zelfvertrouwen te werken, ook doordat je op het veld veel ruimte krijgt om te voetballen.

Het klinkt misschien vreemd, maar de beleving in Nederland is in mijn ogen precies hetzelfde als in Zuid-Europa. Alleen hebben Nederlanders een eigen manier om dat uit te dragen. In Italië en Spanje zijn de mensen expressiever, zitten ze allemaal buiten op een terras met stemverheffing over voetbal te praten. Nederlanders zijn net zo geïnteresseerd, maar zitten veelal binnen op een rustige manier te converseren. In Italië en Spanje is er wel meer kritiek, omdat er meer wordt betaald. Alles in het voetbal kun je afleiden aan de hoeveelheid geld die erin omgaat. Word je meer betaald, dan verwachten de mensen ook meer. Van iemand die honderd euro verdient kun je niet eisen dat hij elke wedstrijd scoort.

Ik heb mezelf ontwikkeld door mijn ervaringen in het buitenland. Toen ik als twintigjarige jongen naar Udinese vertrok, moest ik voor het eerst alléén wonen. Ik ben daar gevormd, moest alles zelf regelen en kreeg opeens verantwoordelijkheid. Ik was blij dat ik op die leeftijd met jongens uit de grote competitie heb getraind en met grote voetballers heb samengespeeld. Dat heb ik meegenomen toen ik naar Willem II ging. Het niveau was makkelijker, maar de omstandigheden in Nederland waren moeilijker. Neem alleen het weer. Het heeft niet alleen een psychologische invloed op je, maar ook een voetbaltechnische. Als het vaak regent, worden de velden nat en loopt de bal sneller. Je moet dan leren sneller te handelen. Ik ben gewend op droog gras te spelen, in Noord-Europa moet je door het veld meer gevoel in je aanname leggen. Je bent ook minder actief in een koud klimaat. Je wordt wakker, ziet de lucht en er bekruipt je meteen een naar gevoel. Het doet iets met je lichaam. Net als met het eetpatroon moet je lijf wennen.

Ik kan me mijn eerste dag in Nederland nog goed herinneren. Martin van Geel (destijds directeur voetbalzaken van Willem II, red.) kwam me afhalen van Schiphol. We arriveerden om 12.30 uur in het stadion in Tilburg, de jongens waren net aan de lunch begonnen. Ik heb iedereen een handje gegeven en schoof aan. Het enige dat ik zag was brood, terwijl ik mijn hele leven gewend was twee keer per dag warm te eten. Ik dacht dat het een soort voorgerecht was en wachtte op de spaghetti die wel zou komen. Niet dus. Na een halfuur stonden de spelers op en vertrokken richting huis. Om zes uur aardappelen eten? Ik moest er niet aan denken, dat was tijd voor thee en een koekje. Het heeft een paar maanden geduurd voordat mijn lichaam eraan gewend was. Nu kan ik niet anders en zal ik zelfs moeite hebben terug te gaan naar mijn oude leefpatroon.

Echt goed hebben we het vroeger niet gehad. Mijn vader was eigen baas, maar we zaten tegen de onderkant van de sociale klasse aan. Eten konden we nog wel betalen, maar meer niet. Er was nog geen geld voor een voetbal. Als ik wilde spelen, was ik altijd afhankelijk van anderen. Voor mij was die achtergrond een stimulans om mijn familie een goed leven te bezorgen. Dat had ik me al voorgenomen toen ik mijn eerste contract bij Udinese tekende. Ik wil voor mijn ouders en mijn broertje en zus zorgen, zij moeten alles kunnen krijgen wat ze willen, zodat ze alle moeilijke momenten die we vroeger hebben gekend vergeten. Zij moeten genieten, dat geeft mij de energie die ik nodig heb.

Ik ben ervan overtuigd dat elke speler iets in zijn omgeving heeft wat hem extra kracht geeft. Bij mij is het mijn familie, bij een ander kan het bijvoorbeeld geloof zijn. Ik kan me niet voorstellen dat een voetballer helemaal alleen op de wereld staat en dan goed kan presteren. Als ik een dag voor de wedstrijd mijn familie bel en ze zeggen dat ze van me houden, dan ben ik blij en voel ik me ontspannen. Mijn hoofd is dan leeg. Het betekent niet dat het een garantie is voor een goede wedstrijd, maar wel een voorwaarde. Buiten het voetbal ben ik echt gevoelig richting de liefde. Daar ben ik heel breekbaar in. Als de mensen van wie ik hou onaardig tegen me doen, voel ik al heel snel een scherpe pijn. Ik zeg niet dat ik niet sterk ben, maar wel erg beïnvloedbaar. Dan word ik naïef. Mijn minste karaktereigenschap is dat ik niet tegen beledigen kan. Dan begin ik snel te vechten. Aan de andere kant kan ik het wel weer scheiden. Als ik een vechtpartij met een medespeler op het trainingsveld heb gehad, zal ik hem in de wedstrijd altijd beschermen. In het veld ben ik ook een stuk brutaler dan erbuiten. Wie mij niet kent, zal me dan een klootzak noemen.

Ik zie tijdens de wedstrijd de bal als mijn beste vriendin. Hoe meer ik haar raak, hoe meer ik haar liefkoos. Net als bij een meisje. Soms heb je van die wedstrijden dat je het idee hebt dat de liefde wederzijds is. Dat gevoel heb ik echt. Liefde en seks hebben toch al veel te maken met presteren. Lichaam en geest hebben in de sport een heel grote verwantschap. Als je seks hebt, word je ontspannen en voelt je lichaam leeg. Maar hoe meer stress, hoe agressiever je wordt. Dan wil je in een wedstrijd forceren. Dat kan bij mij niet. Als mijn hoofd niet leeg is, kost het me heel veel energie om een goede prestatie neer te zetten. Problemen neem ik mee naar het veld. Het hoeft niet alleen seks te zijn, ook een lief woordje of de aanblik van je vriendin die ’s ochtends in je armen wakker wordt, maakt me rustig.

Zo zwak als ik ben in de liefde, zo sterk ben ik in de voetbalwereld. Daar sta ik altijd klaar voor ruzie, ben ik altijd op mijn hoede en accepteer ik weinig. Komt misschien ook doordat het een wereld is waarin zoveel wordt gelogen. Dan kun je je niet kwetsbaar opstellen. Ik neem nooit iets mee van die wereld naar de andere wereld. Kan gewoon niet, dan kun je niet gelukkig leven.

De situatie bij PSV is misschien een voorbeeld over de normen en waarden die er worden gehanteerd. Ik heb geen enkele moeite met het niveau in Eindhoven, elke speler met wie ik daar heb gevoetbald zal dat bevestigen. Maar er spelen veel meer zaken die beslissen of je wel of niet in de ploeg staat. Guus Hiddink werd vorig jaar trainer en nam de Koreaan Ji-Sung Park mee. Zijn komst heeft weinig met voetbaltechnische zaken te maken, maar veel meer met de commercie die een groot belang heeft gekregen. Ik raakte teleurgesteld, want de concurrentiestrijd was niet meer eerlijk. Ik voelde dat ik beter was, maar tóch niet aan spelen zou toekomen. Als hij echt wegens zijn prestatie mijn basisplaats had afgenomen, dan had ik er geen enkele moeite mee gehad. Maar dat was niet het geval.

Zodra ik voel dat iemand mij niet oprecht behandelt, kan ik geen plezier meer hebben. Als ik lach, dan lach ik écht. Als veel andere mensen lachen, draaien ze zich later om en blijkt dat ze er niets van menen. Toch neem ik PSV niets kwalijk. Ik ben het niet eens met hun beslissing, maar zij denken dat het beter voor de club is. En PSV is altijd groter dan welke individuele speler ook. Boos op Hiddink ben ik ook helemaal niet, ik heb juist veel respect voor die man. Maar er is door de situatie wel iets in me geknapt. Iedereen denkt dat ik volgend seizoen zomaar weer naar PSV zal terugkeren, omdat de club dat heeft gevraagd. Als ze me echt nodig hebben, speel ik volgend seizoen in Eindhoven, maar dan wil ik wel dat ze me als een belangrijke speler gaan zien. Om eerlijk te zijn wil ik liever vertrekken als er een andere mooie aanbieding komt. Hiddink heeft al gezegd dat de club zal meewerken. Vind ik een mooi gebaar. Manchester City, Trabzonspor en AZ hebben belangstelling getoond, waarbij de interesse van de Turken nog het meest concreet is. Ze volgen me al drie maanden en komen elke wedstrijd kijken. Het zal mooi zijn als de transfer zou doorgaan. Ik heb dit seizoen veel in mezelf geïnvesteerd, nu moet het moment komen dat ik er ook iets voor terugkrijg.’

Bekijk hier al onze video's