'Ik heb aardig wat tranen gelaten in Groningen'
Ludovit Reis (20) staat formeel nog onder contract bij Barcelona maar speelt tegenwoordig zijn wedstrijden in de Tweede Bundesliga voor VfL Osnabrück. De jeugdinternational leerde al op jonge leeftijd dat je soms een andere afslag moet nemen om de top te halen.
Hij groeide uit tot een gewaardeerde basisspeler bij FC Groningen en maakte vervolgens een droomtransfer naar Barcelona. Toch liet Reis zich na één jaar alweer verhuren. Er was interesse uit de Eredivisie, maar hij koos voor een avontuur in de Tweede Bundesliga. Daar is hij basisspeler bij het verrassend sterke Osnabrück.
Een logische lijn valt er op het eerste oog niet te ontdekken in zijn carrière, al ziet de middenvelder van Jong Oranje dat anders. 'Ik neem soms een andere afslag. Er is niet één weg naar de top. Ik had in de Eredivisie kunnen spelen, maar die competitie ken ik al. De Tweede Bundesliga is veel fysieker en sneller. Bovendien ligt de gemiddelde leeftijd een stuk hoger dan in Nederland. Hier leer ik op twintigjarige leeftijd weer andere facetten van het spel. Het gaat goed, maar ik moet soms flink aanpoten. Er zitten hier geen eenvoudige wedstrijden tussen.'
Reis kiest voor een weg buiten de gebaande paden. Het is een levensles die hij meekreeg van zijn vader, zijn belangrijkste gids op voetbalgebied. Op vijftienjarige leeftijd trok hij vanuit Nieuw-Vennep naar de jeugdopleiding van FC Groningen. Hij kwam in een gastgezin terecht.
'Dat was best een dingetje. Mijn ouders zeiden: "Als je wilt slagen, moet je soms offers brengen". Hoe vaak ik ze wel niet heb gevraagd of ze me alsjeblieft mee terug naar huis wilden nemen… Ik wilde niet meer en heb aardig wat tranen gelaten. En dan had ik nog het geluk dat ik bij fantastische gastouders terechtkwam. In mijn eerste jaar in Groningen speelde ik nauwelijks. Dan reden mijn ouders tweehonderd kilometer heen en weer om me tien minuten te zien invallen. En na afloop zag ik ze dan weer wegrijden.'
'Mijn vader heeft me op vijftienjarige leeftijd een belangrijke les geleerd. Ik zat bij hem in de auto en klaagde weer eens over Groningen. Hij pakte zijn telefoon en zei: "Je kan nu de trainer bellen en zeggen dat je ermee stopt. Of je gaat door en geeft alles". Hij leerde me die dag dat het heel makkelijk is op te geven, almaar de veilige route te kiezen. Nee, ik heb de trainer niet gebeld. Ik heb me vermand. Een jaar later maakte ik mijn debuut in het eerste elftal en twee jaar later werd ik verkozen tot Speler van het Jaar bij FC Groningen. Begrijp je wat ik bedoel te zeggen? Ik denk dat je beter wordt van nieuwe uitdagingen. Een ander land, een andere competitie, een andere taal. Zolang je maar wekelijks speelt. Er zijn meer manieren om de top te halen.'
In VI 1 lees je een reportage uit Osnabrück. Reis vertelt openhartig over het voetbalgekke Duitsland, zijn eerste ontmoeting met Sergio Busquets én zijn toekomst. 'Mijn Barça-droom is ook nog niet voorbij.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login