Harry Kane: weergaloze antiheld

Toen Kane in 2014 begon met scoren bij Tottenham was vrijwel iedereen het eens: dit kan niet goed blijven gaan. Na 21 doelpunten in zijn eerste volledige Premier League-seizoen had hij zijn naam gevestigd, maar de twijfels bleven bestaan. Zeker toen hij bij de start van het seizoen 2015/16 uiterst moeizaam op gang kwam. Al snel kreeg hij het predikaat One Season Wonder opgespeld - daar wordt nu nog steeds hard om gelachen in Noord-Londen.

Kane snoerde alle critici de mond door zich met 25 goals te kronen tot topscorer, maar nog steeds was hij niet gevrijwaard van twijfels. Typerend was dat bondscoach Roy Hodgson hem de corners liet nemen op het EK in Frankrijk. De keuzeheer schatte de kopkracht van zijn spits niet op waarde. Tottenham haalde met Vincent Janssen een paar maanden later voor relatief veel geld een concurrent voor Kane en dus werd de Engelsman teruggehaald naar zijn oude positie als hangende spits. Het experiment met Janssen bleek al snel een totale mislukking en dus mocht Kane het weer in de spits proberen. Opnieuw antwoordde hij met zijn voeten, en zijn hoofd: 29 goals. Altijd maar weer moet hij de twijfels wegscoren.

Hij heeft niet de snelheid van Mohamed Salah, de kracht van Romelu Lukaku, de uitstraling van Zlatan Ibrahimovic of het pure doelpunteninstinct van Sergio Agüero. Zelden tot nooit is hij op een gepeperde uitspraak à la Ibrahimovic te betrappen, hij heeft geen romantisch achtergrondverhaal als Gabriel Jesus en hij viert zijn doelpunten niet zo excentriek als Roberto Firmino of Paul Pogba. Eigenlijk is er helemaal niets spectaculair aan Harry Kane. Behalve dan zijn scoringsdrift.

De Engelse media smullen nu eenmaal meer van excentrieke karakters dan van een simpele Engelsman met inhammen en een Kermit de Kikker-stem, maar dit kalenderjaar kan men simpelweg niet om Kane heen. Zijn doelpuntengemiddelde is niets minder dan verbluffend. In 2017 scoorde hij tot nu toe 33 keer in 32 Premier League-duels en is hard op weg om het 22 jaar oude record van Alan Shearer te verbeteren. Als hij zijn gemiddelde van één-op-één ook in de laatste vier competitieduels van 2017 doortrekt, schiet hij het Engelse icoon uit de boeken.

In totaal scoorde Kane in 2017 vijftig keer in 48 officiële duels. Alleen Robert Lewandowski, Lionel Messi, Cristiano Ronaldo en Edinson Cavani troffen vaker doel, maar hadden daar allen meer duels voor nodig; de Tottenham-spits kan het beste gemiddelde overleggen. Kane speelt niet bij een club die kampioen gaat worden of bij een land dat voor de WK-titel strijdt, maar werd toch beloond met een tiende plaats in de Gouden Bal-verkiezing. Als enige Engelsman en als enige Tottenham-speler stond hij tussen de dertig beste voetballers van de planeet.

Woensdagavond speelt Kane met Tottenham tegen Brighton & Hove Albion. Je kunt er bijna vergif op innemen dat daarin het volgende scenario plaatsvindt: Kane scoort, viert dat door zijn vuist te ballen en een ongemakkelijk sprongetje te maken, achteraf vertelt hij blij te zijn met de drie punten en de volgende dag staan de kranten vol met een uitspraak van José Mourinho of Jürgen Klopp.