Giggs moet afrekenen met demonen om Wales-huwelijk te laten slagen

Het was een klein zinnetje tijdens de persconferentie die Giggs maandag gaf, maar wel eentje waar veel uit op te maken viel. Hij wilde aangeven dat de prima prestaties van de laatste kwalificatiereeksen voor Wales geen garanties bieden voor de toekomst, waarmee hij (onbedoeld?) demonen uit zijn eigen verleden opriep. 'In mijn jaren als international waren we de ene kwalificatiereeks dicht bij succes, maar daarna zakten we volledig weg.'

Giggs speelde als speler 64 interlands voor Wales en deed tussen zijn debuut in 1991 en zijn afscheid in 2007 mee in acht verschillende kwalificatiereeksen. Met de iconische Manchester United-aanvaller in de gelederen slaagde het land er niet in om zich te plaatsen voor de EK's van 1992, 1996, 2000 en 2004, zoals ook de jachten op de WK's van 1994, 1998, 2002 en 2006 mislukten.

Giggs speelde dus nooit op een eindtoernooi, maar krijgt als bondscoach nu een herkansing bij een opgeleefd Wales. De kwalificatie voor het EK 2016 betekende voor het land het eerste eindtoernooi in 58 jaar tijd, de plek in de halve finale zorgde ervoor dat de ploeg een van de grootste verrassingen van de voetbalzomer werd. Toenmalig bondscoach Chris Coleman werd bijkans een nationale held door al dit succes, maar hij trad in november 2017 (nadat WK-kwalificatie niet was gehaald) af om bij Sunderland aan de slag te gaan.

Zijn opvolger werd Giggs, maar de kritiek op zijn aanstelling was fors. Zo zal het de oplettende lezer vast opgevallen zijn: 64 caps in een interlandcarrière van zo'n zestien jaar, dat is toch niet bijzonder veel? Zelfs niet bij een land dat zich nooit plaatste voor eindtoernooien. Dat klopt. In totaal liet Giggs niet minder dan 30 van de 40 vriendschappelijke interlands waarin hij had kúnnen meespelen aan zich voorbij gaan. Tussen 1991 en 2000 speelde hij bijvoorbeeld welgeteld nul (!) vriendschappelijke duels voor zijn land.

Dat komt mede door zijn ex-manager Sir Alex Ferguson, die Giggs in die tijd liever bij Manchester United hield dan zijn vedette voor een nietszeggend potje af te staan. Maar in Wales riep het jarenlang ook vraagtekens op. Is Giggs wel toegewijd genoeg? Draagt hij Wales wel écht zo'n warm hart toe? Vragen die opnieuw opdoken toen hij bondscoach werd. Giggs houdt er namelijk nogal wat nevenfuncties op na.

'Ja, ik heb ook andere verplichtingen', toonde Giggs zich maandag eerlijk. 'Maar dat wist de voetbalbond toen ik werd aangesteld. Ik moet soms naar Vietnam (waar hij directeur is van een voetbalacademie, red.) en zat laatst drie dagen in Zuid-Afrika als ambassadeur van de Champions League. Maar overal waar ik kom, word ik geïntroduceerd als 'de bondscoach van Wales'. Dat is in mijn ogen alleen maar goed.'

Wittebroodsweken
Toch klinkt er nog steeds kritiek, ook omdat hij slechts drie van zijn eerste negen interlands wist te winnen. Na de oefenwedstrijd tegen Trinidad & Tobago (woensdag) begint thuis tegen Slowakije zondag het échte werk voor Giggs. Extra druk? Het lijdend voorwerp vindt van niet. 'Ik weet niet of je kunt zeggen dat de wittebroodsweken van mij en de ploeg nu ten einde zijn. Maar ik zet mezelf het meest onder druk van iedereen, dus dát is eigenlijk de enige druk die ik voel. Wales naar een eindtoernooi leiden is mijn allergrootste doel, dus ik neem deze baan zeer serieus.'

Toch weet ook Giggs, met al zijn ervaring, hoe het werkt. 'Mensen verwachten kwalificatie. Dat is gezien de recente resultaten misschien ook wel logisch. Het is nu mijn werk om ervoor te zorgen dat dat lukt, we moeten er in ieder geval om meestrijden. Dat moeten we de komende jaren doen: constanter worden. Als dat lukt zullen we ons vaker wél dan níét plaatsen. Daar zal ik op worden afgerekend.' De keuzeheer hoopt op succes, maar heeft het ook nodig. Pas dán zal het volk in Wales overtuigd zijn van de toewijding van Giggs.

• Meer over

• R. Giggs
• Wales
• EK-kwalificatie 2020
• Wales - Slowakije (1-0)