Half november staat Excelsior zevende in de Eredivisie. Elf ploegen hebben dus minder punten, stadgenoot Feyenoord heeft precies één punt meer. Laat deze zinnen rustig op u inwerken.
Klokslag kwart over tien barst op zaterdag-avond een prachtig siervuurwerk los boven Rotterdam. ‘Dat had nou ook weer niet gehoeven’, zegt een supporter met plat plaatselijk accent als hij het parkeerterrein van de nummer zeven van de Eredivisie verlaat. De festiviteiten elders in de stad staan los van het succes van Excelsior. Geen knallen en vuurpijlen omdat de Kralingers nog twee weken zevende zullen staan. Het realisme is groot in Rotterdam-Oost. Natuurlijk is de huidige positie prachtig, maar het spel is gewoon nog niet goed genoeg en de verschillen met de onderste ploegen zijn zo groot nog niet. De vraag dient zich aan wat er gaat gebeuren als dit Excelsior ook nog eens goed gaat voetballen. Nu wordt er bijna smalend, een beetje ongemakkelijk, gelachen om de hoge klassering. Alsof de club zich schaamt zevende te staan. Als een model in een aftands tuinpak op de catwalk struint Excelsior door de Eredivisie. Klein, maar dapper. Realisme ten top, op en naast het veld. Spottend met alle wetten. Minimalisten met maximaal rendement. Excelsior is nummer zeven, maar zal niet gaan zweven. ‘Je kent me’, reageert trainer Mitchell van der Gaag als hij wordt geconfronteerd met het feit dat er slechts zes clubs momenteel beter presteren. ‘Ik zweef niet zo snel.’