Chauvinistisch als ik ben, leef ik als voormalig topsporter altijd erg mee als Nederlandse sporters een unieke prestatie kunnen neerzetten. Wat dat betreft was de afgelopen week er één van hoopvolle verwachting, teleurstelling en uiteindelijk toch trots. Voor Ajax en Max Verstappen was het net niet, maar Tom Dumoulin presteerde op het moment dat het er echt om ging. Heel Nederland zat voor hem aan de buis gekluisterd. Vanaf deze plaats wil ik Tom dan ook van harte feliciteren met het winnen van de Giro. Hij heeft geschiedenis geschreven en we hebben als het op sport aankomt toch altijd nieuwe helden nodig.
Wat dat betreft is het jammer dat het Ajax vorige week in de Europa League-finale tegen Manchester United niet lukte eenzelfde unieke prestatie te realiseren. Eigenlijk kon je al voorspellen hoe de wedstrijd zou verlopen. Ik had gezegd dat Ajax zestig procent balbezit zou hebben, maar ook dat het aantal schoten off en on target minimaal zou zijn. Helaas kwam het uit, ze hebben gewoon veel te weinig voor het doel van United gedaan.
Eigenlijk voelde je aan alles dat José Mourinho iets zou gaan bedenken om het spel van Ajax te ontregelen. Hij vindt een zwak punt en daar focust hij zich op. In dit geval waren het twee dingen die voor het succes van United en het falen van Ajax zorgden. Zij lieten Davinson Sánchez opbouwen en om onder de druk van Ajax uit te komen, speelden ze alleen maar de lange bal. Zelfs Daley Blind peerde alle ballen gewoon naar voren en die van hem hadden nog enig doel. Die van de andere verdedigers niet. Marouane Fellaini mocht het vervolgens uitzoeken en deed dat heel goed, hij won bijna al zijn kopduels. Daar had Ajax slimmer in moeten zijn.