Noah Ohio (20) kampt met gemengde gevoelens. Natuurlijk was het niet goed, wat Jong Oranje liet zien tegen Jong Gibraltar. Natuurlijk was de 1-0 uitslag wel heel erg mager. En natuurlijk had hij vaker dan één keer willen scoren. En toch was het wel een heel bijzondere avond voor de spits van Jong Oranje en Standard Luik. Hij vertelt over zijn terugkeer in Almere en een berichtje van boezemvriend Jude Bellingham.
Hoe was het om na periodes in Manchester, Leipzig, Arnhem, Wenen en Luik weer even terug te zijn op je geboortegrond?
‘Ja, wel heel leuk! Want ook mensen die ik niet zo vaak kan zien, waren op de tribune en zongen me toe. We zaten ook in het hotel bij Van der Valk, ik woon daar echt precies achter. Dus dat was ook al heel bijzonder. Ik zei al tegen de boys: ik ben eigenlijk gewoon thuis. Mooi om hier te zijn vandaag.’
Het is alweer lang geleden, je vertrok op je tiende al naar Engeland.
‘Heel jong was ik nog, ja. Ik kom af en toe nog wel terug hoor. Maar dat je hier speelt, gebeurt niet vaak, dus dat is mooi. En ik heb ook nog gescoord, toen hoorde ik ze juichen voor me, een mooi moment.’
Je was wel flink aan het zoeken naar die goal.
We wilden natuurlijk met 10-0 winnen, maar soms gaat het zo
‘Ja, die zoek ik altijd! Eentje was niet genoeg vandaag, maar we hebben gewonnen. Dat is het belangrijkste. Weer drie punten, en nul goals tegen, dat is ook heel belangrijk. Kijk, vanavond is het niet gegaan zoals we wilden. We wilden natuurlijk 10-0 winnen. Maar soms gaat het zo. Het belangrijkste is dat we winnen en dat we dichter bij kwalificatie zijn. Daarvoor hebben we vandaag weer een stap gezet, dat is goed.’