Hoe laat je veterane spelmakers Luka Modric en Toni Kroos, respectievelijk met 766 en 711 profduels in de benen, met zwervende superster Jude Bellingham op één middenveld renderen? Zoals bij vrijwel elke tactische vraag die je bij dit Real Madrid kan stellen, luidt het antwoord: Federico Valverde. Analyse van 's werelds beste meesterknecht.
Hij brak door bij De Koninklijke als energieke midmid, beunde bij als gelegenheidsrechtsback en zorgde er als hangende rechtsbuiten jarenlang voor dat steraanvallers Karim Benzema en Vinícius Júnior hun handen niet al te vuil hoefden te maken met defensieve arbeid. Dit seizoen fungeerde Fede Valverde juist veelal als pendelaar: een 'box to box'-middenvelder in de engste zin van het woord.
Alsof dat alemaal nog niet genoeg was, heeft Carlo Ancelotti in de voor Spaanse titelstrijd beslissende Clásico weer een nieuwe rol voor zijn Duracell-konijn op het middenveld bedacht. Om een 38-jarige Modric te doen renderen in wat misschien zijn laatste ontmoeting met Barcelona is, stelt Ancelotti alleskunner Valverde op als pure nummer 6.
In een elftal met de verblindende explosiviteit van Vini, de dodelijke improvisaties van Rodrygo, de haast onmenselijke alleskunnerij van Bellingham, de vlijmscherpe inspeelpasses van Kroos en de technische hoogstandjes van Modric heb je verbindingsspelers nodig. En boffen zij eens even: Valverde is in wezen meerdere verbindingsspelers in één.
Vier momenten uit de Clásico (3-2) van gisteravond illustreren de even stille als onschatbare waarde van de Uruguyaanse superloper op het Madrileense middenveld.
Gerelateerde artikelen
