De ‘dichters’ van Ajax bleven achter met lege handen. De Amsterdammers kregen open doekjes voor de stijl van spelen, maar ontvingen een sarcastische boodschap van pragmaticus José Mourinho.
Mourinho kon het na afloop niet laten om zijn verbazing over één ding uit te spreken. Waarom bleef Lasse Schöne bij die lange ballen gewoon staan bij Marouane Fellaini? Waarom had Ajax daar geen langere tegenstander bij gezet die wellicht een keer een kopduel had gewonnen? Het is natuurlijk typerend voor de Portugees die de persconferentie na afloop van de wedstrijd aangreep om zijn criticasters om de oren te slaan. ‘Als ik alle kritieken moet geloven van dit seizoen dan was dit het slechtste Manchester United aller tijden en kon ik er als coach ook helemaal niets meer van. Welnu, in ons slechtste seizoen aller tijden hebben we drie prijzen gewonnen’, glimlachte hij. In zijn analyse noemde hij Ajax vervolgens de Poets van het voetbal. ‘Ik zou ook wel een dichter willen zijn die op iedereen neerkijkt. Het mooie aan dichters is dat ze nooit echt verliezen. Dus zelfs als ze een wedstrijd verliezen krijgen ze waardering.’
Zelf zat hij anders in elkaar. ‘Ik benader het voetbal simpel en in finales ben ik heel nederig. Ik ben een pragmaticus. Ik kijk naar de kwaliteiten van een tegenstander en die respecteer ik. Maar ik kijk ook naar de tekortkomingen en daar probeer je van te profiteren. Wij wisten waar zij beter in waren en we wisten ook waar wij beter in waren. Ik denk dat we hun kwaliteiten hebben lamgelegd en tevens hun zwakte hebben blootgelegd’, doceerde Mourinho. ‘Als je dominant bent in de lucht dan speel je de lange bal.’
Mourinho kon dan ook niet echt begrijpen waarom Ajax niets had gedaan en niet had ingespeeld op de kopkracht van Fellaini die aan het einde stond van al die lange ballen. Je kunt wel uitgaan van eigen kracht, maar om tegelijkertijd de kracht van de tegenstander te negeren…. Dat had hij nooit gedaan. Dat getuigt, om de woorden van Mourinho te gebruiken, van een gebrek aan respect voor de tegenstander.
Balbezit
Het was wat dat betreft al ver voor het eerste fluitsignaal duidelijk dat Ajax-Manchester United een botsing was van stijlen en voetbalopvatting. Het piepjonge Ajax dat altijd en overal wil domineren zonder zich aan te passen aan de tegenstander, tegen de rijke koopclub Manchester United met zijn pragmatische coach waar louter het resultaat telt. En hoe gelijk had José Mourinho nu eigenlijk met zijn opmerkingen? Na afloop vielen wat dat betreft een aantal statistieken op. Zo was bij Ajax de pass die het meeste voorkwam de pass van Matthijs de Ligt naar Davinson Sánchez. Liefst dertig keer ging de bal breed van de jonge centrale verdediger naar de Colombiaan. Dat gaf vooral aan dat Ajax behalve heel veel balbezit, ook heel veel ballen breed had gespeeld in de laatste lijn. Ajax had de bal maar kon dat tegen het gegroepeerd spelende Manchester United nauwelijks vertalen in mogelijkheden en kansen. Dat bleek ook uit de andere statistieken.