Jens Toornstra (28) is de veelzijdige schakel in het succes van Feyenoord. Het loopwonder uit Ter Aar was niet alleen een betrouwbare basiskracht, maar ook een Rotterdamse doelpuntenmachine. Over de veertien goals in De Kuip en het verhaal achter zijn opvallende scoringsdrift.
Kunst van het scoren
‘Als lopende speler heb ik net een seconde meer de tijd’
‘Tot de C-jeugd was ik altijd spits. Ik denk dat ik daar het scoren heb geleerd. Bij Alphense Boys stroomde ik als achttienjarige speler door naar het eerste elftal en in mijn eerste seizoen was ik als middenvelder direct 25 keer trefzeker. Het scoren heb ik altijd dus wel in me gehad, maar het is nooit zo geweest dat ik van doelpunten afhankelijk ben. Het is de laatste tijd vooral ook iets voor de buitenwereld. Als je een wedstrijd speelt waarin je scoort, krijg je meer waardering, net een puntje hoger in de rapportcijfers, dan in een soortgelijk duel waarin je niet scoort. Dat heb ik wel gemerkt. Andersom werkt het ook. Een mindere dag en twee keer scoren, en alles lijkt vergeten en vergeven.’
‘Doelpunten verbloemen veel. En weet je, het heeft vaak ook met geluk te maken. Dat is iets ongrijpbaars. Dat een bal bij toeval voor je voeten valt, of een verdediger net uitstapt, een keeper die niet goed staat opgesteld. Factoren waar je zelf niet eens direct veel invloed op hebt, maar wel bepalen of je kan scoren of niet. Daarmee bagatelliseer ik het niet, hoor. Het blijft namelijk heel mooi om te scoren, elke keer opnieuw. Qua rendement is dit dan ook mijn beste seizoen. Bij FC Utrecht kwam ik ooit eens uit op twaalf doelpunten en tien assists. Ik sta nu op veertien treffers en negen assists. Daar zitten overigens geen vrije trappen of strafschoppen bij, alle goals zijn uit lopende situaties. Ook individueel is dit qua rendement dus een top seizoen.’
‘Mijn scorend vermogen heeft ook met mijn rol te maken. Rond een spits is het voor mij vanzelfsprekend dat ik veel in het strafschopgebied kom. Dat zit ik ook in mijn spel, ik ben continu onderweg. Dat maakt het voor mijn directe tegenstander lastiger om mij af te stoppen, want ik kom niet vaak vanuit stilstand. Als lopende speler heb ik dan ook net een seconde meer de tijd in de eindfase, omdat ik mijn eigen ruimte heb gecreëerd. Dan is het vaak nog de kunst om rustig te blijven. Vooral binnen het strafschopgebied moet je nooit blind afwerken. Het klinkt simpel en logisch, maar een schot binnen de zestien moet altijd tussen de palen zijn. En het voordeel is dat ik bij Feyenoord veel in kansrijke posities kom. We spelen aanvallend, elke wedstrijd, en creëren daardoor veel kansen. De spitsen en aanvallende middenvelder zijn dan de spelers die het in de eindfase moeten doen. Dat is dit seizoen volgens mij prima gelukt bij ons.’
Bekijk de goals van Jens Toornstra
Mooiste doelpunten
4 december 2016, Feyenoord–Sparta Rotterdam 6-1
‘De 2-0, vlak voor rust. Dat doelpunt komt bij me naar boven als ik aan de mooiste goal van dit seizoen denk. Eric Botteghin opende naar rechts, waar ik op de zijlijn de bal op mijn borst aannam en in de lucht doorspeelde naar Rick Karsdorp. Hij kaatste de bal in één keer met zijn hak terug, waardoor ik ’m met mijn knie direct mee kon nemen. De bal stuiterde één keer, waarna ik niet nadacht, maar uithaalde. Ik zag ’m zo in de bovenhoek vallen. Die goal was een voorbeeld dat je op het veld soms gewoon puur op intuïtie je keuzes moet maken. Het is echt niet zo dat ik na die aanname dacht: Ik kan dit doen, dat doen, welke keuze zou ik maken? Nee, gewoon op gevoel en instinct gebeurt zoiets en dan moet je ook niet bang zijn. Als je twijfelt, dan raak je de bal nooit zo lekker dat hij erin vliegt. Dat doelpunt tegen Sparta heb ik wel vaak teruggekeken. De eerste paar keer om te kijken hoe die aanval nou precies verliep, op het veld gaat het vaak in een flits voorbij, maar eigenlijk let ik vooral op de omgeving als ik beelden terugkijk. Hoe reageert het publiek? Dat vind ik altijd wel gaaf om te zien. Al die mensen die uit hun dak gaan, als je die bal erin ziet vallen…’