Prettige feestdagen en een voorspoedig voetbaljaar

Het jaar 2003 wordt mijn 37ste in het betaalde voetbal. Objectief zijn wordt dan steeds moeilijker, omdat ik de bijsluiters, handleidingen en dubbele bodems van alle betrokkenen uit mijn hoofd ken. Ten opzichte van de topclubs heb ik daar geen moeite mee. PSV, Ajax en Feyenoord zijn me even lief. Daarom kijk ik altijd heel ontspannen naar de onderlinge ontmoetingen van de vaderlandse topclubs. Voor de topper Ajax-PSV verkoos ik de redactie boven De Arena, omdat Canal+ dergelijke wedstrijden zó goed in beeld brengt, dat je genuanceerder kunt oordelen over alle beslissende momenten.

Eigenlijk is het jammer dat Canal+ deze topwedstrijden uitzendt. Studio Sport zou een miljoenenpubliek trekken, bij Canal+ kijken er slecht een paar honderdduizend voetballiefhebbers. Voor topduels brengt Canal+ altijd het A-team in stelling. Presentator Kees Jansma staat voor topvoetbal, hij komt veel geloofwaardiger over dan de aanstellerige Studio Sport-anchorman Mart Smeets die de kijker minacht met zijn irritante overacting. De analytici Willem van Hanegem en Wim Kieft bezitten zoveel charisma en kennis, dat ze nauwelijks te evenaren zijn. John van Vliet is een degelijke commentator en Sierd de Vos is in televisieland een fenomeen in het maken van achtergrondreportages. Zij verzorgden rondom de klassieker Ajax-PSV een interessante voetbalshow.

De revival van PSV was opmerkelijk. Guus Hiddink is er voor de feestdagen alsnog in geslaagd zijn elftal op de rails te krijgen. Na de ontnuchterende prestaties in de Champions League en teleurstellende wedstrijden in de nationale competitie, leverde PSV in Amsterdam een topprestatie. En nog wel zonder de sterspelers Kevin Hofland en Mark van Bommel. Maar Ajax moest het zonder de ultieme wedstrijdbeslisser Rafael van der Vaart stellen en na acht minuten liet Cristian Chivu zich al vervangen. Vervolgens ontwikkelde zich een heroïsch voetbalgevecht, dat werd beslist door details. Ajax en PSV hielden elkaar keurig in evenwicht met de spitsen Jan Vennegoor of Hesselink en Zlatan Ibrahimovic als uitblinkers, en de middenvelders Steven Pienaar en Remco van der Schaaf als onvermoeibare balveroveraars.

Niet alleen de spelers en het team van Kees Jansma stonden garant voor een middag topamusement. Ook scheidsrechter Ruud Bossen leverde een belangrijke bijdrage. Hij durfde risico's te nemen, probeerde niet overeind te blijven door de wedstrijd kapot te fluiten, waar de meeste Nederlandse scheidsrechters zo bedreven in zijn. Hij liet hard en mannelijk duelleren, waardoor het een echte wedstrijd werd, terwijl de spelers geen moment over de schreef gingen. Scheidsrechters hebben de neiging de verdedigende partij vaak ten onrechte vrije trappen toe te kennen. Bossen had de moed om niet te fluiten toen Maarten Stekelenburg als keeper van de thuisclub de bal losliet tijdens een duel met Vennegoor of Hesselink, waardoor PSV kon scoren. Het is nu maar te hopen dat Bossen ook in scheidsrechterskringen scoort met zijn prestatie. Hij leverde een tastbare bijdrage aan deze enerverende happening. Dat kan helaas niet worden gezegd van een deel van de Ajax-aanhang. Met een aantal stuitende spreekkoren bewezen deze primitieve domoren dat de maatschappelijke discussie over normen aan waarden aan hen voorbij gaat.

Als voetballiefhebber deed Ajax-PSV me goed. In Nederland hebben we de neiging regelmatig denigrerend te praten over de eigen competitie. Vaak is daar alle aanleiding toe, maar zoals Ajax en PSV zondag speelden, doen ze niets onder voor buitenlandse topclubs. Als de Nederlandse topteams inzet en passie aan het aanwezige tactische inzicht en de technische vaardigheden koppelen, mogen we de mogelijkheden niet onderschatten. Samenvattingen van buitenlandse wedstrijden zien er meestal gelikt uit, maar ik zie wekelijks alle Duitse en Engelse wedstrijden volledig - en dat is lang niet altijd een feest. Om over de geestdodende Italiaanse wedstrijden nog maar te zwijgen.

Ik misgun jonge getalenteerde voetballers niets, maar in het belang van de nationale competitie en de ontwikkeling van de topclubs hoop ik dat de neergaande conjunctuur bij de grote buitenlandse clubs nog even doorzet. Dat houdt automatisch in dat idolen zoals Kevin Hofland, Mark van Bommel en Rafael van der Vaart noodgedwongen in Nederland moeten blijven. Voor Hofland en Van Bommel is dat geen probleem, zij verdienen bij PSV al een topsalaris. Søren Lerby, de zaakwaarnemer van Van der Vaart, moet dat voor zijn pupil nog regelen met het Ajax-management. De belangrijkste speler van de club loopt nog steeds te voetballen voor een modaal jeugdcontract. Zolang hij niet als een sterspeler wordt beloond, zal hij wel naar het buitenland moeten voor het grote geld. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat veel minder getalenteerde buitenlandse spelers bij Ajax een veelvoud verdienen van het salaris dat publiekslieveling Van der Vaart incasseert.

Niet alleen PSV en Ajax leverden afgelopen weekeinde een topprestatie, ook Feyenoord speelde weer eens ouderwets goed. Toch maak ik me over de toekomst van Feyenoord de meeste zorgen. De dragende spelers zijn op leeftijd en over hun hoogtepunt heen, terwijl de jeugdige talenten nog niet hebben aangetoond dat ze goed genoeg zijn voor Feyenoord. Indien blijkt dat de jeugdopleiding van Feyenoord uitsluitend spelers produceert voor het niveau-Excelsior, is het zinloos om een kapitaal in de eigen opleiding te steken. En ik hoop dat het zorgenkind Robin van Persie in 2003 doorbreekt. Het Legioen snakt naar een idool zoals Van Persie, maar hij overtuigt nog steeds niet. Een gesprek met Van Hanegem had hem goed gedaan. Nu wil hij graag een keer praten met Johan Cruijff, maar hij zal in het nieuwe jaar echt iets moeten laten zien.

Ondanks alle financiële problemen binnen het profvoetbal zie ik het jaar 2003 met vertrouwen tegemoet. PSV en Ajax lijken op de goede weg, Feyenoord-voorzitter Van den Herik heeft het UEFA Cup-succes geproefd en zal zijn club niet laten afglijden. En het wordt natuurlijk een belangrijk jaar voor Oranje. Wekelijks zien we onze beste voetballers excelleren bij de Europese topclubs Barcelona, Juventus, Lazio Roma, Manchester United, AC Milan en Chelsea. De bondscoaches hebben dan ook een luxeprobleem. Want wie beschikt er over vier topspitsen die wekelijks beslissende doelmaken maken op het hoogste niveau? Ruud van Nistelrooy, Jimmy Hasselbaink, Roy Makaay en Patrick Kluivert, in de rug gesteund door de andere internationals, moeten in staat zijn Nederland voor de tweede keer in de historie een Europese titel te bezorgen.

De redactie van Voetbal International zal u ook in 2003 weer op de hoogte houden van de ontwikkelingen en achtergronden van het topvoetbal. Het belooft een boeiend jaar te worden met onder meer beslissende kwalificatiewedstrijden van Oranje. Namens de hele redactie wens ik u prettige feestdagen en een voorspoedig voetbaljaar.

Johan Derksen

Bekijk hier al onze video's